ВЕДЗЬМЯНЯ н. Памяти, да ведзьма. Купальскія ночы. Выпеклі ведзъме вочы, Каб уночы не хадзіла, каб ведзьмянят не пладзіла. АКБЛ ГДУ; Піркі Браг. ВЕЛЕЙКА н. Памянш.-ласк. Вясельнае дрэўца. Вілі велейка кубком Пад зялёненькім дубком. ВП, II, 347; Шкураты Браг. Параўн. велечка, вельца, віллечка. ВЕЛЕЧКА н. Памянш.-ласк. Toe, што велейка А вы, дзевачкі, збірайце перачкі, У! Віце дзевачцы велечка. Звілі велечка з бярозы, Пайшлі, пайшлі дзевачкі цвярозы. ВП, II, 216; Усохская Буда Добр. Параўн. вельца, віллечка. ВЕЛЬЦА н. Памянш.-ласк. Toe, што велейка. Віюць велъщ з ігрушы з галлямі, упрыгожваюць лентамі, цацкамі, бумагамі. Вельца пасля свадзьбы прыбіваюць на хату маладых, пакуль не іссохне. АКБМ ГДУ; Сувіды Браг. Параўн. велечка, віллечка. ВЕЛІЧЭЙ (ВЕЛИЧЕЙ) прым. Пар. cm. да вялікі /высокі/. А каб дожди поливали, Была б трава величей. ООМГ, I, 530; Гом. ВЕНА н. Пасаг. Бацько дачкою да набіваецца: - Ой, зяцю, зяцю, да бяры маю дачку, Даю табе вена - да тры капы сена, Даю табе цялушку да на паляваннейка, Даю табе дочанькуда на пагу-ляннейка. ВП, I, 128; Хільчыцы Жытк. ВЕНЧЫК м. 1. Ласк. Венічак. А и там дзевачка сенечкі мяла, Як галубачка гула. Венчыкам махне, цяжанька ўздыхне, Слязамі абалъецца. ВП, III, 452; Нісімкавічы Чач. 2. Вяночак Да прывёз ён мне Тры гасцінчыкі - Першы гасцінчык - Пярловы венчык. ЗП, 261; Шкураты Браг. О Венчык-барвенчык: Бо мой венчык-барвенчык, Бо ён ужэ мне патрэбчык. АКБЛ ГДУ; Тонеж Лельч. Венчыкпатрэбчык: Ой, чыронъка пташэчка, Ды не залетай далечко, Не занось майго венчыка, Бо мой венчык-патрэбчык. ВП, 393; Тонеж Лельч. ВЕРАДУБ м. А Дуб-верадуб - велікан. Стаіць верадуб, на тым дубе-верадубе сядзіць пціца-вертаціца. 3 (19), 23; Хойн. ВЕРАДОВЫ прым. Навярэджаны, натруджаны. Паможитя мне выговорить уси скулы и уси болячки... тридевять верадовых. БС, V, 79; Баршчоўка Гом. ВЕРАНЬКО ж. Ласк, да вера. За што, за што, мілы, ты мне ругаеш, Щ ты сваёймаці веранькі даеш? Б, I (180), 241; Бярэжцы Жытк