ШЧЫРАЗЛОТНЫ прым. Залаты. Іспраў жа, татачка, мне адзежачку дарагую - Шчыразлотны паясочак на станочак. ВП, I, 134; Гом. ШЧЭРБАЧКА ж. Памяти, да шчэрба. Гаршочак кіпіць - з шчэрбачкі льецца, У нежанатага сэрцайка б 'ецца. ЖП, 157; Балотня Раг. ШЫБНУЦЬ зак. 1. Шыбануць. Вілкі кажуць: —Лекажу, дзе дзеці... Шыбні гэты рог, ён найдзе іх. ЧК, II, 158; Перарост Добр. 2. Шуснуць, шмыгнуць. Як тогды хто прыйдзе к нары, дак ён возьме i шыбне ў пару к змею. ЧК, I, 238; Перарост Добр. ШЫКОВЫ прым. Дыхтоўны, шыкоўны, надзвычай добры. Майго мілага... Гэй, з походу ідучы..., Зброю несучы. Гэй, зорою шыковую. Забалацце Акц. шынк м. Шынок. I прыйшлі яны /мужыкі/ раз шчосъ у шынк: трошачкі падгулялі. ЧК, II, 207; Васільеўка Гом.; Ідзіў шынку,гарэлкі напіся, Выйдзі з шынку, на плот нахіліся. HT, 136; Казярогі Лоеўск. ШЫРЫНА ж. Адрэз палатна. Малады Іваначка рожу ссякае, У хатачку ўносіць, у мамачкі просіць: - Парадзь жа мне, мамочка, усе парадачкі, Каму шырына, кому хусціна. ЗП, 325; Гом. ШЫРЫНАЧКА (ШЫРЫНКА) ж. 1. Памянш. да шырына. Закупіла /Ольгачка/ маток шоўку i загубіла, I кусочка шырыначкі не дашыла. ВП, II, 533; Гом. 2. Палатняная хустка. У руках /дзіцяці/ шырыначка тоненькая, белянькая, Уся ад слёзак мокранькая. ВП, III, 359; Гом. Дзеўка Алёнка тыла шырынку. Першую стыла красненькім шоўкам. ЗП, 276; Дубраўка Добр. ШЫРЭН м. Шэрань. Прыйшоў воўк da сабакі зімой, калі быў вялікі шырэн. КСЗ, 45; Лельч. ШЫХАВАЦЦА незак. Рыхтавацца. A ў том сялцы Усе стральцы-байцы Шыхаваліся. Рахаваліся Козаньку ўбіці шубу пашыці. ЗП, 420; Жахавічы Маз. ШЫШАЛ м. Дзіцячая лічылка Нітачка, іголачка, Шышал вышал. ДФ, 406; Веляцін Хойн. ШЭБЕЛІНА ж. Іран. Нявеста. Чужы дзеўкі, як ягодкі, Як ружовы цвет, А мне мая шэбеліна Совязала свет. АКБЛ ГДУ; Тонеж Лельч