ШУШНІК м. Сякач, сякера. Зямля Улянаf Цябе сякуць, рубаюць шушнікамі, сякерамі. АКБЛ ГДУ; Тонеж Лельч. ШЧАГЕЛЬКА м. Памянш.-ласк., перан. Шчыгол, жаніх. Шчагелька, ты думу думает, Сам не хочаш жыць, Жаніцеся мает, ЖП, II, 502; Гом. ШЧАДЗЁР м. Капа, стажок. А ў полі, а ў полі, У полі над шчадром Васілька з канем. ЗП, 303; Галубіца Петр. ШЧАДРАВАЦЬ незак. Святкаваць (пад стары Новы год). Шчодрыкі - дзеці, якія шчадравалі. АКБЛ ГДУ; Кашара Раг. Шчадрую, шчадрую, Каубаскі чую. ЗП, 363; Старыя Дзятлавічы Гом. ШЧАДРЫНАЧКА ж. Ласк. жан. да шчадрэц. Удзельніца шчадравання. Шчадрыначка шчадравала, Што ты, баба, гатавала, Што варыла, што пякла - Давай зразу да вата! ПНСА, 35; Кругавец-Калініна Добр. ШЧАКАЎЗНУЦЦА зак. Паслізнуцца, саскаўзнуцца Што ступиць мужык на лозину, шчакаузнетца нага, а ён плясь у гразь. СРБП, 59; Лучыцы Петр. ШЧАПЩЦА1 зак. Закрыцца, заплюшчыцца. Ой, налягла сыра зямля на грудзі мне, Шчапшся кары вочы навекі мае. В, 596; Тонеж Лельч. Не прыбуду, мае дзіця, я цяпер к табе, Насыпалася сырой зямлі на грудзі мае, Шчапіліся чорныя вочы, яшчэ i губы мае. ПВ, 124; Барэц Лоеўск. ШЧАПЩЦА2 зак. Пачаць, усчаць. Але от тагды бяда, як шчэпіцца яна /жонка/ сварыцца з суседкамі. ЖАГ, 170; Млынок Маз. ШЧОДРЫ (ШЧОДРЫКІ) мн. Удзельнікі шчадравання. Ой, шчадравацъ любілі, то гэта Шчодры станавіліся пад окно. АКБЛ ГДУ; Сіманічы Лельч. Шчодрыкі - дзеці, якія шчадравалі. АКБЛ ГДУ; Кашара Раг. ШЧЫГУЛЬНА прысл. Фарсіста, франтавата. Красных девушак любити - щегулно ходити. БС, I-II, 125; Перарост Добр. ШЧЫКГГАЦЬ незак. Шчабятаць. Шчекитала ластушка на заре, заплакала девочка на мори. БС, I-II, 16; Гом. ШЧЫПАТОСЦЬ ж. Ласкавы зварот. Тое, што i ясачка. Аддай дочачку, куды хочацца, Щ за старого, ці за малого, Што й за малага, - шчыпатосцъ мая. ПК, 172; Рудня Стаўбунская Ветк