ЦОТАДЬ (ЦОТАЦИ) незак. Лускаць. Да буду орешки цотати, Да буду девку Катярину сватати. ГНП, 94; Г ом. ЦУРКА ж. Дачка. Лцец мой дорогій, я ж ваша цурка. БКЭ, 7; Камаровічы Маз. Яму хотелось также жить по-пански, учить гуурек хоть в мозырском или пинском пансионе. ОБП, 215; Брагін. ЦЫБУЧОК м. Памянш. да цыбук. Яны /дзяўчаты/ мяне, молодому, Трубку старгавалі за трубачку - капеечку, за цыбучок - грошык. ЖнП, 143; Раг. ЦЫГЛАТЫ прым. Цыбаты. Зирнуть людзи, аж гэто якоесь страшыдла: высоки, худы, з доугими кудлами да з велизазнаю барадою, цыглаты. СРБП, 122; Лучыцы Маз. ЦЫМБАЛКІ мн. Ласк, да цымбалы. Сарокі-прыданкі скачуцъ паверх лаўкі, Бедна ж мая головонька, Забыуся цымбалкг. ЖнП, 503; Гом. ЦЫНКАВАЦЬ незак. Цкаваць. - Я /дзяўчыначка/ старога даўно не любіла, у сваей хаце дымком наставала, 1з сваго двара сабакамі цынкавала. ЗП, 515; Дзякавічы Жытк. ЦЫРАЧКА ж. Памянш. да дыра. Костка Негдзе яго добрыя пташачкі злюбілі, Яны яго на калінку садзілі, Там яго крынічнай вадзічкай паілі, Яны ж яго ягадкамі кармілі, Яны ж яго дробнай цырачкай дарылі. ВП, VI, 79; Азершчына Рэч. ЦЫЦА ж. Цыцка. /Коза/: ваша мамка ідзець, малачко вам нясець, поўны цыцы маладзіцы, поўны рожкі вадзіцы. КСЗ, 55; Карма ЦЯЖАНЬКА прысл. Ласк, да цяжка. Танячка мала сенечкі мяла, Як голубочка гула. Венічкам махнець, цяжанька уздыхнець, Сільненька заплача. ВП, III, 448; Нар. ЦЯЛЕШ м. Кароткае тоўстае бервяно. Аз які дуб (цялеш, явар, якое дрэва), такі i клін, які бацька, такі i сын. ПП, II, 126; Маз. ЦЯЛІЦА ж. 1. Цялушка Прадай, мілы, дзве цяліцы, Kyni, мілы, дзве спадніцы. ЖП, 258; Арэвічы Хойн. 2. перан. Маладая дзяўчына. О Сястрыца-цяліца. А вы, сястрыцыцяліцы, А вы, перазвяначкі, тонкія, бяленькія, Як бумага, святленькія! ПВ, 224; Азяраны Жытк. ЦЯЛУШАЧКА ж. Памянш.-ласк. да цялушка. Хмель на тычыну да павіваецца, Бацька дачкою да набіваецца: - Ой, зяцю, зяцю, да бяры маю дачку, Даю табе віна - да тры капы сена, Даю табе цялушачку да на паляваннейка, Даю табе
Дадатковыя словы
г^урек, ідзяўчатыі, ідзяўчыначкаі, ікозаі
1 👁