Фальклорны слоўнік Гомельшчыны (2003). У. А. Бобрык, Л. П. Кузьміч, Д. Д. Паўлавец, У. В. Анічэнка

ПРЫГАВОРНЫ прым. Чараўны. На сіяньской горе стояв лес, а ў том леей i ходив дед, и низянькій и малянькій, сивобородянькій, лес ломив и уродимец заговорив, и притешный, и присмешный. i примовный, и приговорный. БС, V, 9; Папоўка Добр. ПРЫГ АНЯЦЬ незак. Падганяць, прымушаць, падахвочваць што-н. рабіць. На коніку /пан/ паязджае Да й жэнчыкаў прыганяе: "Жнеце, жэнчыкі, жнеце". ЖнП. 131; Тураў Жытк. Наги пан вееялее, На постаці паязджаеt Свае жнеі прыганяе. ЖнП, 130; Гом. ПРЫГ АРТАЦЦА незак. Прызвычайвацца. /Маці/: "Свяці другу, прыгартайся, доню ж мая, Дай к нелюбу. " ВП, IV, 133; Кавалі Ельск. ПРЫГОД (ПРИГОД) м. Перапуд, спалох. Выгаваруетца рабу божаму от придуму, от приводу, от приказу. БС, V, 23; Дзятлавічы Гом. ПРЫГОНЫНЫ м. Прыгонны. /Купцы/: "Прыгоныиы ходзе ў вас гэта? " ЧК, II, 408; Маркавічы Гом. ПРЫГРУЧАЦЬ зак. Прагрукатаць. Прыстучау, прыгручау пад акошачка. БФСЗ, 226; Новыя Дзятлавічы Гом. ПРЫДАН м. Пасаг. Ой, баруся, мае дзіцятка, жа баруся, Придан збіраю, за стол саджою, Маё роднае жа баруся. ВП, II, 235; Радуцін Жлоб. ПРЫДАНКА ж. Сяброўка нявесты. Маладую павезлі, а дзявочая бяседа /прыданыя/ ідзе к хлопцу на другі дзень, ~ я сама прыданкаю хадзіла. В, 509; Ляскавічы Петр. Уступіла прыданка ў новую хату, Кінула вачыма па новай хаце: Чы многа трэба дароў аддаці. В, 510; Ляскавічы Петр. ПРЫДАННЕ н. 1. Пасаг; вясельныя дарункі. На другі дзень нявеста прыглашала толькі маладых жанчын, i тыя нясуцъ прыданні (хто платок, хто плаще, хто крам). АКМЛ ГДУ; Катара Раг. 2. Картэж маладой у час вяселля з пасагам. Картэж маладой за межамі сваей вёскі называецца прыданне. В, 390; Дарашэвічы Маз. На ад 'едзінах прыданне прыносіць дроў у печ, штобмаладая гладка була. В, 399; Тамсама. ПРЫДАНЫ мн. Вясельныя госці з боку маладой. Стенулиса сени, Як приданы посели, Ще лепей стенулиса, як горелки напилиса. МИБЯ, III, 424; Дзякавічы Маз. Там Ніначка ягады брала, У свой край паглядала: Щ ня едуць