ЗВЕСНЫ прым. Вядомы. Там яны /князь i княгіня/ сталі пграваць - звеснае дзела, радзіны - i весяліцца. ЧК, II (37), 214; Васільеўка Гом. ЗВЕСТУШКА ж. Ласк, да звесць. Пагшіі звестушкі да айца-матушкі: Б, II (1017), 536; Балотня Раг. ЗВЕСЦІ зак. A Звесці да купы, звесці да паркі - пажаніць. / ў нас, i ў вас сеяна, Да злепім да купы. У вас Іванка, у нас Маруська, Да звядзём да купы. ВП, IV, 132; Глушкавічы Лельч. У цябе дзіця i ў мяне. Да звядом свечкі да ручку, Да звядом дзеткг да паркі. ВП, IV, 132; Слабажанка Хойн. ЗВЕСЩСЯ зак. А Звесціся з яды - прагаладацца. Ішоў, ішоў /мужык/, звёўсязядьі. АКБМ ГДУ; Перарост Гом. ЗВЕСЦЬ ж. Звестка, вестка. У зялёным бары конь заржаў, Сакатушкі - сваткі песні пяюцъ, А мне, маладой, звесць падаюць. ВП, III, 504; Волга Рэч. ЗВЕСЦЯК м. Тое, што звесць. Вядома стала.... Ведома, усякі звесцяк стаў, што ў цара былі воры. СБК (27), 70; Шэрахаўская Буда Раг. ЗВЕСЯЛЩЬ зак. Развесяліць Блаславілі ацец, маці, я села Ды ўсю сваю радзіначку засмуціла, Толькі Ванечку звесяліла. ПВ (286), 135; Рамязы Ельск. ЗВІЦБ зак. А Звіць бараду - зрабіць невялікі сноп з апошніх каласоў, (дажынкавы абрад.). Ты, хазаін, не скупісь: дай калагу, сёдуДый гарэлачкі з хмяльком. Саўём табе бараду i к табе прыйдзем з вянком. ЖП, 452; Лебядзёўка Жлоб. ЗВОЛЯ прысл. Паволі. Зволя, конікі зволя. Зволя, конікі зволя, Помалу рушайце. ВП, III, 287; Прыстарань Светл. ЗВОНЕЦ м. Званок. Па сенях хадзіў /Валодзік/, звонцам пазваніў, браццеў пабудзіў. ЗП (454), 328; Тонеж Лельч. Параўн. звонік. ЗВОНІК м. Тое, што звонец. Мышанка бегае, звонік звоніць, а змеева галава думав, што гэта дзевачка. БФСЗ, 189; Тураў Жытк. Як у Піцерьі, у Аршаве ва ўсё звонікі звоняць. Б, II (798), 276; Гом. ЗВЯЗАЦЬ зак. 1. Завязаць. Да звязала яна /дзевачка / галовачку Чарненькім шоўкам. ЖнП (1056), 219; Гом. 2. перан. Пажаніць, благаславіць. Цяпер трэба таго любіць, i з кім ручачкі звяжуць. СБП, 150, Гом; ВП, V, 115; Дзятлаўка Гом. Маладыі звязалі Шаўковай хусцінкай, Крэпкім вуз-лом. ВП, III, 392; Лельч. Нам non ручкі звязаў