Зыбіцца незак. 'трэсціся, калыхацца' (Карэл. Сцяшковіч, 1972). ЗЫГНУЦЬ зак. Сігануць, хутка знікнуць. — Дзе cnamкаліся, Сымонка! Як жа ты папаў сюды? А як зыгнуў ад нас гонка — Помніш тую нон... тады? Ганна борзда гаварыла, Распытоўвала сябра.. Сымон-музыка. Зыгануць зак. гізануць' (Лаг. СЦБ). ЗЫГРАЦЦА зак. Зраўняцца з кім-н. у сваёй дзейнасці, паводзінах i пад. Пан Зыгмусь бачыў цяпер ужо другого гаспадара хаткі над болотцам, гэты другі гаспадар быў далёка не тое, што першы, пану Зыгмусю не зыгращ а з ш. Хатка над балотцам. ЗЫЗНУЦЬ зак. 1. Непрыкметна зайсці куды-н., шмыгнуць. А ў той час, калі пан Тарбецкі быў готовы ўжо зызнуць у кватэру, яна [Грында] высока падымае здаравецкі кулак i грозна трасеш у паветры. У двары пана Тарбецкага. 2. Збегчы, уцячы. — Падаць мне Гэта! — Лось гукае: — Я разорву яго вантробы, Бо свет гарыць з яго, хворобы! Падайце: вырву яму вусы За ўсе доносы, за падкусы! — АбрыцкіТэш быў такі з нюхам, Ад Хрумы зызнуў адным духам. Новая зямля. 3. Цішком узяць, украсці. Праз колькі дзен будзе маладзік. Вось тады ён [Андрэй\ i зызне яго [дубок]. Малады дубок. ЗЫРКАСЦЬ ж. Пранізлівы, калючы холад, сырасць. Золкасцъ, зыркасць i плюхота, Безлюдзь, смутак, адзінота. Рак-вусач. Зыр м. 'халодны, праніэдівы вецер' (Дзярж., Лід. СПЗБ); зырыць незак. 'прыпякаць (пра мароз)' (Віл. СПЗБ). ЗЫРКІ прым. 1. Сухі, гарачы. Штодзень у сінеч даль адзета, 3 одной дзьме вецер стараны, Ды вецер зыркі, сухавейны, Мой недруг, вораг закляты. Рыбакова хата. 2. ГТраніклівы, пільны. А дзед перавёў на прышэльца Калючыя, зыркія вочы. Адплата. — Па як'т жа артыкуле закону вас прыцягваюць да судовой адказнасці? — запытаў Семіпалаў i зыркімі шэрымі вачамі зірнуў на Лабановіча. На ростанях. Зыркі прым. гарачы' (Ганц. ДСБ; Жытк. Жыв. сл., c. 123); зырка, зырко прысл. горача' (Ганц., Слуц., Старадарож. СПЗБ); зыр м. 'гарачыня, спёка, жар'; зыркосць ж. гарачыня' (TC