іх доўга ў царкве не затрымлівалі. На ростанях. [Айцец Мадэст да дзеда Мікіты:] — Дзе ж гэта замачыўся? — На балоце, дзе ж? — А чаму ж ты на абедніцы не быў? Там жа. Абёдня ж. 'царкоўная служба' (Мсцісл. Бялькевіч). АБЛАДА ж. Улада, уплыў. Думкі падхапілі Лукаша, моцна ўзяўшы яго над сваю абладу, i паняслі далёка-далёка.. Адгукнуўся. АБЛАДЗІЦЬ незак. Справіцца з чым-н. Былі i такія людзі, якія проста стаялі за moe, што камень i павінен быць тут, каб людзі вучыліся быць асцярожнымі i разумными каб умелі самі абладзіць сваю бяду, сваё няшчасце.. Чортаў камень. Абладзіць дзс. наладзіць' (Чашн. Каспяровіч). АБЛЕТАК м. Жывёліна, якая пералетавала. А мо добры лёс трапляе? Дапамогуцъ тут паны? Ён [Сымон] гадае так i гэтак Ды глядзіць у гушчарняк, Як ваўчок, як той аблетак, Ды не вырвацца ніяк. Сымон-музыка. Аблётак м. 4цяля сёлетняга прыплоду, веснавое цяля' (Мсцісл. Бялькевіч). АБЛУДНЫ прым. Няправільны, памылковы. Ён [Богут] выступав ў добрай ролі, Каб перавыхаваць народ Ды навучыць яго парадку, 3 дарог аблудных скіраваць, Каб да чужога не быў падкі I ўмеў законы шанаваць. Рыбакова хата. Аблуда ж. памылка' (Каспяровіч-БРС). Параўн. польск. obiqdny 'памылковы, які прыводзіць у зман, падманлівы'; укр. облудный 'памылковы, няправільны'. АБЛЮМАНЫ прым. Заплюханы, брудны. — Я табе прычасця не дам, — накінуўся на яго [дзеда Мікіту} бацюшка. — Не мог ты паўгадзіны ў царкве пабыць, памаліцца? Дык ты скарэй на балота, да чарцей пабег, а цяпер аблюманы i абрынданы, прычашчацца прыпёр? На ростанях. АБШМ м., АБОЙМЫ толькі мн., перан. Абдымкі. Праз нейкі час, ужо над зіму, Міхал у моцным быў абніму Хваробы цяжкай i паганай, Неспадзяванай, негаданай. Новая зямля. Хадзілі па лесе з табой мы, Прыгадвалі розныя часы. Браў вецер нас у абоймы Ды сыпаў з дрэваў украсы. Янку Купалу. АБРАДЗШЩЦА зак. Нарадзіць дзіця. Лабановіч бяжыць у свой пакойчык, дзе яго чакае nicap. — Ведает, брат
Дадатковыя словы
аблўда
33 👁