Цилік — цаліна. Цаліком — напрасткі, нацянькі. Цёсіль — майстар будаваць драўляныя будынкі i часаць дрэва; цясляр. Цёрліца — гліняная пасудзіна для расцірання маку. Цівун — панскі наглядчык за працай сялян у часы прагону. Цівунавиць — наглядаць за працай сялян у панскім маёнтку. ВДра — страва з пакрышанага ў квас або ў ваду хлеба з соллю, цыбуляй, часам з алеем; рулі. Цурыць — ліць, цячы тонкім струменем (з літ. čiurčti). Цынш — падатак (з польск. czynsz,, нямецк. złnz). Цюха — Цімох. ВДлеш (ад тіліша) — кароткае тоўстае палена. Цяць — сеч, кусаць, біць каго-н. Ч4пка — шапка. Чаропка — малая гліняная міска, гаршчок або кубак. Чаўпсці — настойліва даводзіць каму-н. што-н., паўтараць увесь час адно i тое ж. 4axd — пропуск ніткі пры снаванні i пры тканні. Чулінда — неахайная жанчына. Чуць дух — адчуваць строгасць, баяцца каго-н. Шабола (шабалди) — пустазвон. ІШпар (шафар) — кіраўнічы работай i расплатай з работнікамі ў ляснога купца. ІШты — пышнае дарагое адзенне. Шатырыцца — ладзіцца, прыбірацца, рыхтавацца да якой-н. урачыстасці. Шмаравиць — намазваць маззю, націраць. Шмат — кавалак тканіны, палатна. Штьікі — ісці кульгаючы. Шубёц — кажух, шуба. Шчарб&гы —■ няўдалы, аднабокі. Шчык — верхаліна дрэва, верх. ІШлег — старажытная дробная манета (y радзімічаў — шеляг; у беларусаў, палякаў i ўкраінцаў — шэлег у 15—18 стст.).!Óxa — юшка; жыжка ва ўсялякай страве. Якиуцы — бяскрыўдныя людзі. Ярым — Яром, Ярома, Верамей. Ятрбука — жонка аднаго брата ў адносінах да жонкі другога брата