Łatašyć I, ~šyŭ. Dz. nz. Bić kijem pa sadovym drevie, kab až šum čuŭsia. Niejki chlopic łatoša kijam paў dziadźkavaj jabłynia. Łatašyć II, ~šyŭ. Dz. nz. Rvać travu ci harodninu, kab sum čuŭsia. Niejkija dzieci na našaj asielicy travu łatošuć. Łatočyna, ~ny. Naz. Łahčyna z syroj ziamloj, a časam z hruntovaj vadoj. Pabač, jak łatočyna zazilaniełasia. Łatŭchać, ~chaŭ. Dz. nz. Rabić Šumlivy stuk. Niechta łatuchaja ŭ varoty. Łatŭška, ~ki. Naz. Staryja kožnuju misku zvali łatuškaj. Віагу łatušku dy li kapustu: pałudnavać рага. Łaźnia, ~ni. Naz. Budynina dla hramadzkaha kupańnia i sušeńnia lonu. Tata suša lon u łaźni. Łaźniak, ~nika. Naz. Łazovy haj. Voŭk schavaŭsia ŭ łaźniak. Łechtar, ~ra. Naz. abo — Łachman, ~na. Vynašanaja padranaja adziežyna mieskaha vy. rabu. Kali ty ŭščepiš hety łechtar, dyk ciabie ludzi zaśmiajuć. Łep! Kl. Žlohku vyciać rukcj. A jon,łep, mianie pa plačy dy zaśmijaŭsia. Łepnuć, ~naŭ. Dz. z. Žlohku udaryć. Praŭda, ja jamu łepnaŭ sa dva razy. Łoh, ~hu. Naz. Miž pachani vuzki dy doŭhi kavałak sanažaci. Na łahu raście muražnaja trava. Łoj, ~ju. Naz. Tłušč usich žyviołaŭ aprača śviniej i ptušak. Mama natapiła try jaŭtary aviačča łoju. Łopacca, ~paŭsia. Dz. nz. (Vul.). Kryčeć na ŭsio horła pry łajancy. čaho ty łopajišsia na ŭsio pola. Łopaciń I, ~patnia. Naz. Vialiki j šyroki śvierdzieł, što ŭ kalosnych kałodkach dzirku vykručvajuć. Stalmach navastryŭ łopaciń. Łopaciń II, ~patnia. Naz. Nievialikaja pryłada ŭ žornach. U žornach łopaciń adarvaŭsia. Łopaciń III, ~patnia. Naz. Asoba, što pry zvadcy biaz sensu kryčyć. Zmoŭkni ty, łopaciń. Łopać, ~paŭ. Dz. nz. Vydavać stuk-šum. Pievień łopaja kryllam. Łotak, ~łotaka. Naz. Draŭlanaja karytca dla śeioku vady. Z łataka lijecea vada. Łoža, ~žy. Naz. abo — Łožak, ~žka. Miesca dla spańnia. Badaj heta łoža tut zhareła. (Fal. Pieś.). Łožmy, ~maha. Prm. Niastromki. Na carkvie łožmaja stracha. Łub, ~bu. Naz. abo — Łubina, ~ny. Taŭstaja kara ź lipy. Budka nakryta łubam. Łubina staraja. (Vul.). Hetak źniavažajuć sfcarych ludziej. I hetaj staroj łubinia zachaciełasia paniknuć na jhryšča. Łŭbka, ~ki. Naz. Sudzina zroblenaja z Ііpovaha łubu ci pasyta z sałomy. U łubku Łat 64 usypali žyta. Łucieć, łutca. Naz. Zakručany łut. Za łucieć pryvizali kruk. Łučacca, ~čaŭsia. Dz. nz. Papadać Dzie balić, tam i łučajicca. (Fal. Pryk.). Łŭčka I, ~ki. Naz. Miakkija j bliskuščyja kramnyja nitkL Hanna kupiła łučki na pajasy. Łŭčka II, ~ki. Naz. abo — Łuka, ~ki. Spłaŭnaja sanažać kala raki. My svaju łučku ŭpratali da pavodki. Łŭčnik, ~ka. Naz. U staraśvieckich takoch pryłada dla aśviatleńnia. Na łučniku paliłasia smołka. Łučycca, ~čyŭsia. Dz. nz. Dałueacca, prystavać da kampanii. Budzim łučycca dy razam paście. Łŭčyć I, ~čyŭ. Dz. z. Papaści ŭ cel. Jon łučyŭ u vasiarodak eeli. Łŭčyć II, ~čyŭ. Dz. z. Natrapić. Ja zajšoŭ da znajomych, až łucyŭ na balušku. Łučyna, ~ny. Naz. Doŭhija ščepki dla aśviatleńnia. Tata ščapaja łučynu. Łučyńnik, ~ka. Naz. Karzina z łučyny. Biary łučyńnik dy vybiraj bulbu. Łuh, ~hu. Naz. Popiel zality varam i pracedžany dla myćcia bializny. Mama ŭłuzia namačyła adziežu, zaraz budzia adžymać. Łŭkatka, ~ki. Naz. Kryvula. (Zigzag). Niejki pjany pašoŭ u łukatku. Łuna, ~ny. Naz. Lenaść, hultajstva, niaruchavaść. Jak prypiakło sonca, dyk na mianie niejkaja łuna napała. Łuń, ~nia. Naz. Hultaj, maruda, niaruchlivy. Dobra zrabiŭ, što ty zastreliŭ hetaha byeka, bo jon łuń i byŭ. Łupaik ~ea. Naz. Mužcyna z taŭstymi vusnami. Heta toj łupač narabiŭ plotak na mianie. Łupazvon, ~na. Naz. Biazdziejny, razińkavaty padletak. Hladzi, łupazvon, kali boli puściš statak u škodu, dyk tarmasu dastaniš. Łupcavać, ~vaŭ. Dz. nz. Ściobać dubcom, puhaj, bizunom. Što ty łupcujiš biz patreby statak. Łupcoŭka, ~кі. Naz. Bićcio puhai, rozgaj, bizunom. Baćka Vincuku daŭ łupcoŭku što ŭ čužy sad łaziŭ. Łupiecha, ~chi. Naz. žnievažlivaje słova na žančynu z taŭstymi vusnami. Kamu jina patrebna hena łupiecha. Łuska, ~ki. Naz. Vierchniaje akryćcio skury ryby. U dastatku rybku skobluć, a ŭ nistačy z łuskoj jaduć. (Fal. Pryk.). Łŭskać, ўkaŭ. Dz. nz. Treskać, łopać. Ni staŭ vazy ŭ pieč, bo ad haračyni paliva budzia łuskać. Łŭsta, Пу. Naz. Ad bułki chleba klinam adrezany kavałak chleba. Chto łustu nosia, toj jeści niaў prosia. (Fal. Pryk.). Łušaja, ўji. Naz. Drobnaje biełaje parošša, što byvaje na hałavie ŭ vałasach jinšych Łuš
3 👁