A Ababić I, ~biŭ. Dz. z. Pabić, adłupcavać. Maci ababiła chłopea zatoja, što błahija słovy kazaŭ. Ababić II, ~Ьш. Dz. z. 1) Abivać kijem jabłyki z dreva. Chłopic ababiŭ try jabłyki ź jabłyny. 2) Abivać pranikam hałoŭki lonu. Mama ababiła dźvie кару lonu. 3) Abivać, abtrasać pył. Ciotka ababiła rukoj pył z rukava. Ababrać I, ~raŭ. Dz. z. Vybrać, vyłučyć čałavieka na pasadu. Učora Antosia Kancavika ababrali za staršynu. Ababrać II, ~raŭ. Dz. z. Ačyścić ad šałupiny bulbinu ci harodninu. Treba ababrać jašče hetyja try bulbiny. Ababrać III, ~raŭ Dz. z. Abščypać z dreva sadavinu. Zaŭtra treba ababrać duli. Ababrać IV, ~raŭ. Dz. z. Abrabavać, abkraści. Učarašniaju noč ababrali nasu viosku, što ni zastałosia ni aviečki ni śvinčaci. Abačeńnia, ~nia. Naz. Uvaha, pašana. Musia na ciabie nastaŭnik niejkaja abačeńnia maja, što knižku padaryŭ. Abŭčyć. ~cyŭ. Dz. z.Pabačyć, pahladzieć. Abac kudy jon uzabraŭsia. Abadaj. Zł. Časam užyvajecca zamiesta — kab. Abadaj toj prapaŭ, chto pa doktara pašoŭ. (Fal. Pieś.) Abadnej nazie. Kali adna naha abutaja, a sўуcjruhaja bosaja. Janka abadnej nazie vyskačyŭ až na vulicu. Abadnieć, ~nieŭ. Dz. z. Apynucca ŭ śviatle novaha dnia. My abadnieli, kali vyjaždžali z lesu. Abadrać I, ~raŭ. Dz. z. 1) Paškodzić skuru na ciele. Byk abadraŭ bok na suk. 2) Paškodzić karu na drevie. Barana abadrała karu na jabłynea. Abadrać И, ~raŭ. Dz. z. Gvałtam sadrać adziežynu ź ludziny. Aloksa abadraŭ Symona, kali złaviŭ u jabłykach. Abadrać III, ~raŭ Dz. z. Skryŭdzić pry handli abo ŭziać vialikaju kvotu pry pazykach. Ту ź jim ni zavodź handlu, bo jon cia* bie, jak lipku abdziare. Abadzinočyć, ~čyŭ. Dz. z. Pazbavicca siamji. Stać adzinokim. Naš dziadźka abadzinočyŭ: syna zabrali ŭ vojska, a dočki zamuž pašli. Abadzisty, ~taha. Prm. Paŭkruhły, jak bok vobada. U henaj dziaŭčyny, jak i ŭ matki nos abadzisty. Abadźmŭć I, ~mŭŭ. Dz, z. Sadźmuć vusnami pyl ci parošša. Dziadźka abadźmuŭ pył z knižki. Abadźmŭć II, ~mŭŭ. Dz. z. Kali zrobicca taŭsty žyvot ad chvaroby. Ciotčynu karovu abadźmuła. Abahnŭć sani. Zamacavać viazy na saniach. Tata maje sanački abahnuŭ. Abakpicii, ~la. Naz. Biassumlenny ašukaniec, łajdak, jaki vydaje siabie za pavažnaha čałavieka pakul ašukaje svaju achviaru, a potym vyśmiejvaje jaje. Hety abakpicil ni z ciabie pieršaj sakpiŭ. Abakpić, ~piŭ. Dz. z. Ašukać, źniavažyć, vyśmiejać. Jon moža abakpić čałavieka tolki tam, dzie jaho jašče ni znajuć. Abałak, ~łka Naz. Paskałak z dreva abałoni. Hety abałak tolki ćmieja na ahni, a karyści ź jaho nijakaj. Abałaniasty, ~taha. Prm. Tkanina ŭ šyrokija abałonki. Zaviažy, dačuška, abałaniastaju chustku. Abalonka, ~ki. Naz. Kalarovyja kvadraty na tkaninie. U hetaj koŭdry cyrvonyja j čornyja abałonki. Abałoń, ~ni. Naz. Słaji dreva, što blizka kary. Abałoń — niatryvałaja dreva. Abamleć, ~leŭ Dz. z. Asłabieć da niaprytomnaści. Učora brat dva razy abamleŭ. Abapał. Prs. Z abodvuch bakoŭ. Abapał darohi raśli prysady. Abapreć, ~reŭ. Dz. z. Kali ad praciahłaj makraty skura na ciele zahnivajecca. U pastuška na bałotnaj pašy nohi abapreli. Abaranak I, ~nka Naz. Kruhłyja skrutki ciestavaha piečyva. Tata kupiŭ na kirmašy śviasła smurhonskich abarankaŭ. Abaranak II, ~nka. Naz. Skručany kružok z mocnych skručanych łutoŭ dla viazańnia smykoŭ i draŭlanych baronaŭ. Tata nakruciŭ abarankaŭ, a zaŭtra budzia smyki vizać. Abarmot, ~ta. Naz. Ašukaniec, jaki jimkniecea, kab niešta ŭkraści, ci vymanić. Toj abarmot kala mianie taptaŭsia pakul dzisiatku ŭkraŭ. Abarsać, ~saŭ. Uciahnuć, usilić abory ŭ łapci. Abarsaj, synku, novyja łapciki, bo zaŭtra ŭpola pahoniŠ. Abarvać I, ~vaŭ. Dz. z. Kali rana na ciele zahnajicca dy torhaje. U jaho palic na nazie abarvau. Abarvać II, ~vaŭ. Dz. z. 1) Vyrvac travu z kareńniem. Abarvi, dzietki, travu na hradzie. 2) Adryvac nitki. Abarvi, dačuška, kreŭzy na cadziłca. Abatknŭć, ўnŭŭ. Dz. z. 1) Abatknuć ščeliny ŭ łodcy. Ja abatknuŭ łodku j zasmaliŭ ščeliny. 2) Abatknuć vokny, ci dźviery. Tata na zimu abatknuŭ vokny dy prystaviŭ pa
Дадатковыя словы
s^^cjruhaja
10 👁