Dzi dzie pavietra z kavalskaha miecha vychodzie u horan. Dzie pavietra z dysy vylitaja u horan, tam vuhalla haryć sinim ahniom. Dyza, ~zy. Naz. Dziaŭčyna-padletak tonkaja dy vysokaja. A heta-ž dyza jašče biehaja za dziacmi. Dziaeinicca, ~niŭsia. Dz. nz. Hetak kažuć, kali stary ci darosły robie ci havora padziacinamu. Hety stary pačynaja ŭžo dziaeinicca. Dziacinic, ~nca. Naz. Hetak łajuć padletka, što ź dziaćmi hulaje. Ту, dziacinic ź dziaćmi znašoŭ hulniu. Dziacmstva, ~va. Naz. Dziciačyja hady. Dziacinstva — viasioły Čas ŭ žyćci. Dziacmstva pahaniać. Kali darosły stavie dziciačyja patrabavańni. Ту ŭžo vyras z čałavieka, a pačynajiš dziacinstva pahaniać. Dziacišča, ~ča. Naz. Hramada dziaciej (u niełaskavym vykazie). A Čaho tut heta dziacišca paźbirałasia? Chto jim pazvoliŭ tut być? Dziaciŭk, ~ka. Naz. Darosły chłopiec, kavaler. Dziaciuki spravili jihryšča. Dziadŭla, ~li. Naz. Łaskavy nazoŭ dzieda. Dziadula pčoł pilnuja. Dziady, ~doŭ. Naz. Naša staražytnaje śviata ŭ pamiać praščuraŭ. Našy papiaredniki ź viaiikaj pašanaj adpraŭlali śviata Dziady. Dziady vadzić. Uzajemna častavacca pierachodziačy z adnej chaty ŭ druhuju. Našy susiedzi ceły tydziń dziady vadzili. Dziadzina ~ny. Naz. Dziadźkava žonka. Dziadzina krosny tče. Dziadzinic, ~nca. Naz. Panadvorak u majontku. Na dziadzincy stajali vazy. Dziadźka, ~ki. Naz. Baćkaŭ i matčyn braty j kožny darosły mužčyna. Dzieci ź dziadźkam pašli ŭ hryby. Dziaha, ~hi. Naz. Skuranaja šyrokaja z spronžkaj padpirazka. Dziadźka padpirazaŭ kažuch dziahaj. Dziakavać, ~vaŭ. Dz. nz. Vyjaŭleńnie ŭdziaenaści. Ciotka nam dziakavała, što шу jejnaju karovu papaścili. Dziakuj, ~ju. Naz. Heta słova vykazvajuć za zroblenuju łasku. Dziakujam ni adbyć, a treba zapłacić. (Fal. Pryk.) Dziańhŭb, ~ba. Naz. Hultaj, što marnuje pracoŭny čas. Z hetaha Michałki ni rabotnik, a dziańhub. Dziańhŭbić, ~biŭ. Dz. nz. Marnavać pracoŭny čas. Vy, chłopcy, ni dziańhubcia, bo bačycia, Što sonca nizka, a raboty jašče šmat. Dziare nos. Chanaberycca. Hety Stalučok hultaj i durny, a jašče dziare nos. Dziarnieŭja, ~ja. Naz. Drenna apraeavanaja ziamla. Nima nadzieji, što na hetym dziamieŭji paraście dobry lon. Dziartŭcha, ~chi. Naz. Niavysokaje dreva z hustym suččam. Kala hetaj dziartuchi praDyz 38 cy šmat, a karyści mała. Dziarŭha, ~hi. Naz. Paścielnaja adziežyna z radna, šytaja ŭdvoje, jak vialiki miech. Pastoj kabyła: dziaruhi zabyła. (Fal. Pieś) Dziarŭn I, ~na. Naz. Handlar, uradoviec, śviatar ci lekar, jaki vymahaje z hramadzian vialikaj płaty za svaju absłuhu. Hety dziarun zaraz i skuru ździare. Dzlarŭn II, ~na Naz. Chłopiec, u jakoha skora dziarecca adzieža.i Majmu dzirunu adziežy ni naparacca: lacić jak na 'hni. Dziarzon ~na. Naz. Vulej zrableny z došak, ale nie ramovy. Małaja piravaha dziarzona nad kałodaj. Dziaŭbści, dzioŭb. Dz. nz. Chvatać dziubaj. Kury dziaŭbuć jačmień. Dziaŭčo, dziŭčaci. Naz. Dziaŭčyna ŭ panižalnym vykazie. Таш niejkaja dziaŭčo aviečki pasie. Dziažačka, ~ki. Naz. Vuzkaja skuranaja pałoska nad brylam u šapcy. Tata kupiŭ mnie šapku z dziažačkaj. Dziažka, ~ki. Naz. Vuzkaja skuranaja padpirazka, jakoj mužčyny padpirazaŭjuć portki. Dziadźka kupiŭ sabie novaju dziažku. Dzichciareń, ~ cirnia. Naz. Chvaroba dziciačaha vieku. Doktar kazaŭ, što ŭ hetaha chłapca dzichciareń. Dziclanid, ~ciniaci. Naz. Dzicia. Niejkaja dzicianio ŭ łužynia boŭtajicca. Dzič, ~ču Ńaz. M. r. Zarosšaja lesam i kustami dzikaje bałota. Tata ŭ dzičy kapiak siena nakasiŭ. Dzička I, ~ki. Naz. Dzikaja jabłyna ci jhruša. Na miažy rasła jihruša-dzička. Dzička II, ~ki. Baradaŭki ŭ koni. U Jankavaj kabyły na baku dzička. Dzied I, ~da. Naz. 1) Baćkaŭ i matčyn baćki. Dzied skazaŭ шпіе kazku. 2) Staracubohi. Niejki dzied pašoŭ abčapaŭšysia torbami. Dzied II, ~da. Kalučaja raślina (čartapałoch). Napar svajmu dziciaci ad spužańnia kalueaha dzieda. Dziedačka, ~ki. Naz. abo — DzMavička, ~ki. A kali parsiučok, dyk Dzidavik, ~ka. Śvinčo, što karmili da Dziadoŭ na miasa. Voŭk schapiŭ dzidavičku Janki Kancavoha. Dziedźka, ~ki. Naz. Łaskavy nazoŭ dzieda. Pahavorym dziedźka ab ludziej bo ab nas ludzi ŭžo daŭna havoruć. (Fal. Pryk.) Dziejić I, ~jiŭ. Dz. nz. Kabić, tvaryć, dziejničać. Tut treba nia tolki havaryć, ali j dziejić. Dziejić II, ~jiŭ. Dz. nz. Apaviadać, razkazvać. Stary dziejiŭ, jak daŭna žyłosia. Dziejkać, ~kaŭ. Dz. nz. Apaviadać niejkija nia peŭnyja naviny. Ja čuŭ na kirmašy dziejkali, što byccam maja być vajna. Dziel, ўli. Naz. Vydzielenaja častka. Kali ty nas nia słuchajiš, dyk biary svaju dziel dy jidzi ad nas. Dzie-ni-dzie. Prs. Vielmi redka. Dzie-ni
3 👁