Sab 117 San moj rastuc sadovyja drevy, harodnina j kviaty. Sabačnica, ~ey. Naz. Vialikaja puha (vul.), jakoj sabakar bje sabak, kali jich abučaje. Kali ty, chłopic, boli budziš nazalacca, dyk dastaniš sabačnicaj pa łytkach. Sabačyna, ~ny. Naz. Raspusnaje amaralnaje žyecio. Jon zamałada ŭ sabačynu puściŭsia. Sabakar, ~ra. Naz. 1) Daŭna za pryhonam byŭ admysłovy čałaviek, što dahladaŭ sabak. Sabakar pašoŭ karmić sabak. 2) Ciapier sabakarom nazyvajuć taho, chto dražnica z sabakami. Vun niejki sabakar kidaje kamieniam na sabaku. Sacha I, ~chi. Naz. Snaść arać ziamlu. Sacha śviet karmiła. (Fal. Pryk.) Sacha II, "chi. Naz. Ship u vialikaj budyninie, što krochvy padtrymlivaje. U puni pry sasie złažyła łastaŭka hniazdo. Sačyć, ~čyŭ. Dz. nz. Nazirać, dapilnoŭvać. DziaŭČynka sačyła kurku, dzie jina niasiecca. Sahnać I, ~naŭ. Dz. z. Adahnać z peŭnaha miesca niešta žyvoje. Nivialikija turboty kurycu sahnać z hrady. Sahnać II, ~nała. Dz. z. (biezasabovy). Zhinuć, prapaści. Sioleta nadta rana śnieh sahnała. Sahniej, ~ja. Naz. žnievažlivaje słova na sahnionaha, harbavataha čałavieka. Na henaha sahnieja ŭpynku nima: jak dzień, tak noč jon pracuja. Sahrazić, ~ziŭ. Dz. z. Prajavić varožaść, niezdavaleńnie. Kamu ty sahraziŭ, što nia jeŭšy pašoŭ na rabotu. Sakaŭny, ~noha. Prm. Sadavina, u jakoj šmat soku Heta dula sakaŭnaja. Sakpić, plŭ. Dz. z. Abmanić, ašukać, vyśmiejać Jon ni z adnaho ciabie sakpiŭ. Salnik, ~ka. Naz. Miasar, jaki zahataŭlaje j pradaje vyraby sa śvinnoha miasa. Chłopcy na zimu pašli ŭ Mienska da salnika na pracu. Saluho, ~ha. Naz. abo —Salska, ~ka. Roznyja hatunki miasnych vyrabaŭ. Tam raznaha saluha ŭsiudy navalina, što nichto na jaho navit hladzieć nia choča. Sała, ~ła. Naz. abo — Sałanma. ~ny. Vierchni padskurny płast śvinnoha sytaha miasa. U nas usiady piakli jaješniu na sala. Saładŭcha, ~chi. Naz. Ciesta z žytniaj muki pierš usałodžana, a potym zvarana, raźviedziena vadoj dy ukvašana. Ciotka nas častavała saładuchaj. Sałapać, ~paŭ. Dz. nz. (Vul.). Niepatrebnaje havaryć vydavać sakrety. Ty, Adam, nikomu ni sałapaj, što ja tabie płaciŭ za siemia pa dva rubli za pud. Sałapiaka, ~ki. Naz. žnievažlivaje słova na asobu, što maje nałohu rot trymać adčynienym z vystaŭlenym jazykom. Raziviakaŭsałapiakaŭ sabrałasia mnoha. (J. Kup.). Sałapon, ~na. Naz. Łajanka, — aznačaje: razińka, niedareka, durniła. Siadzić hety sałapon, jazyk vysałapiŭšy dy ni bača, što kury hrady dziaruć. Sam, ~moha. Sama, ~moj. Sami, ~mich. Zajm. Vietlivy zvarotak zamiesta: pan, pani, panovia. A sam-ža nadoŭha da nas pryjechaŭ? Čaho sama chacieła? Adkul-ža sami budzicia? Sama. Prs. Zamiesta: jakraz, dakładna. Sama ŭ mieru. Sama toj. Samachoć. Prs. Pa svajej niapilnaści, pa svajim niedahladzie. Jon samachoć dastaŭsia ŭ ruki vorahaŭ tamu, što vieryŭ u svaju niavinnaść, — a jon moh-by uciačy. Samadŭm, "m a. Naz. Vynachodnik. Sam vydumaŭ. Voś samadum hety Adam. Pahladzi jaki jon vydumaŭ navod na vaŭkoŭ. Samapraŭnik, ~ka. Naz. Chto robie pa svajmu pahladu, a nie pryznaje nijakich pravoŭ ni zakonaŭ. Ja najdu prava na hetaha samapraŭnika. Samaraz. Prs. Jakraz toje, abo takoje, što treba. Samaraz ty pryšoŭ na paru. Samarosły, ~łaha. Prm. Naturalny. Samo vyrasła. Samarosłaja kačarežka. Samarosły muzyka. Samasiejka I, ~ki. Naz. Zbožža, Što samo nasiejałasia. žyta na piasku parasło błahoja j redkaja, jak samasiejka. Samasiejka II, ~ki. Naz. Hiraničny nazoŭ dziciaei, koli niaviedajuć, chto jahony baćka. Heta mienšaja dziaŭeynka sistryna — samasiejka. Samastojny, ~naha. Prm. Niezaležny. Heta čałaviek samastojny: jon žyvie svaim rozumam. Samatŭham. Prs. Prymityŭnym sposabam. Jon samatuham vozia drovy z lesu. Samatŭžka, ~ki. Naz. Hetak u nas nazyvali samatužny vyrab harełki, až da 1918 h. Harelica samatužnica prachodziła praz midzianyja truby, bajałasia vialikaha kniazia, dyk-ža nia bojsia mianie błazna. Ściražysia duša, patopa jidzie! (Muzyka Viarbicki prymaŭlaŭ pierad pieršaj čarkaj ŭ 1905 h.). Samavity, ~taha. Prm. Biezzahanny. Samavitaja žyta. Samfca, ~cy. Naz. Źvier, ci ptuška žanočaha rodu. Jon zabiŭ zajca-samicu. Samiec, ~mca. Naz. Žvier ci ptuška mužčynskaha rodu. Na abłavia zabili vaŭka-samca. Samleć, ~leŭ. Dz. z. Asłabieć i stracić prytomnaść. Brat učora dva razy samleŭ. Samo-saboj. Prs. Patakavańnie. Ty-ž pilnujsia, maje dzietki, kab ciabie ŭ darozia nia 'bakrali. Samo-saboj, budu pilnavacca. Sanažać, ~ci. Naz. abo — Sinažać, ~ci. Płošča ziamli zarosšaja travoj, dzie kosiać siena
5 👁