А Абалонка наз., ж. Шкло ў акне; шыба. Праз малюсенькае, у адну абалонку, акенца на гарышчы свяціла сонца. (В. Адамчик. Хата) Параўн.: (а)балонка— шкло ў акне (БРС-62, 21, 116); абалонка — шыба ў акне (Сцяшковіч, 6). Абапінянка наз., ж. Вялікая хустка, якая завязваецца зверху галаўнога ўбору. А вось і маці. Па доўгай чорнай спадніцы, хустцыабапінянцы i па нагах, абкручаных анучамі, яе адразу пазнаў Лёнька. (М. Капыловіч. У ружовым тумане) Параўн.: опинянка, апінянка — вялікая хустка (Сакалоуская, 301; Янкоўскі, I, 33); абапнуцца — завязаць фартух (Шаталава, 5). Абгалоціць дзеясл., незак. Перан. Зрабіць голым, абабраўшы да ніткі. А-а-а? Сам ад сябе хавадь буду? Рады абгалоціць бацьку? (77. Галавач. Кнак) Параўн.: абгылаціць — абабраць да ніткі (Бялькевіч, 20). Абенаж приел. Абедзвюма нагамі; вярхом. Яшчэ той галуза, што ўчапіўся быў за Хомчыны калёсы пад'язджаць, сеўшы абенаж на жэрдцы, ухапіўшыся за наклеску, каб не зваліцца... (М. Гарэцкі. Ціхая плынь) Параўн.: абенаж — вярхом (Бялькевіч, 22). Абсац наз., м. Набойка на падэшве абутку пад пяткай; абцае. Чайная лыжачка саекочыла на падлогу і ўгадзіла пад абсац. (Ц. Гартны. Сокі цаліны) Параўн.: обсацъ, абсац— абцае (Насовіч, 353; Сцяцко, 11). Аглабінб наз., н. Верхняя частка драбін (у возе
Дадатковыя словы
падязджаць
30 👁