луг з казой-двухмятроўкай праз плячо не прыйшоў брыгадзір Адась i не сказаў, што прыехаў Ахрэм (У. Кузьмянкоў. Вяртанне) 2. Санкі. Трашчаць, як рассохшыя, кары з казой. (/. Пташнікаў. Тартак) Параўн.: каза— мерка, збітая ў форме літары А, калы для вымярэння плошчы (Сцяцко, 71); кыза— прылада для коўзання з горак (Бялькевіч, 241); каза i козачка — падсанкі (Крамко, 89). Казан н а з м. Кацёл; посуд, у якім вараць на кастры....Каля Дзятліхі, што варыла картоплю ў казане, растарэквалі з Сарокаю ўжо Нібыта-Ігнаціха, Чарнушкаў мачыха, Дзятлікавых нявестка Маня, яшчэ некалькі суседак. (/. Мележ. Подых навальніцы) Варыва забулькала, і рыбак зняў казанок з сошкі і паставіў на траву. (Б. Сачанка. У жыдді) Параўн.: казан — кадёл (Каспяровіч, 149); казан і казанчык — невялікая пасудзіна, звычайна медная, зручная для карыстання ў час жніва, касьбы, у паходзе... (Прач, 165); казанец — чыгунок з вушкамі (Бялькевіч, 217). Каліўё(е) наз. н. Зборн. Бацвінне; наземная частка раслін. Юзік стараўся збіць тонкім дубцом каліўё сухога зелля (К. Чорны. Зямля) Трашчыць пад нагамі ў каня і пад дышлам у плузе каліўе мерзлага сухога бульбеўніку... (/. Пташнікаў. Тартак) У прыдарожнай вёсцы Будзілавічах ярка чырванелі ў гародчыках апошнія зацвітаўшыя вяргіні, на гародах у разараных барознах з палеглым каліўем капаліся вясковыя цёткі і маладзіцы — выбіралі бульбу. (В. Быкаў. Абеліск) Параўн.: каліўё — націна (Калоша, 155); каліўе — каліва (Сцяшкоеіч, 208), бульбоўнік (Жыдовіч, III, 58). Каляснік наз., м. Невялікі воз. Трава стаяла цэлая. Лявончык з нейкім хваляваннем і трывогаю памянташыў касу, з заміраннем сэрца паглядзеў на высокую і густую мятліцу, па-гаспадарску прыкінуў, што павінен зграбці тут не менш добрага калесніка. (Г. Далідовіч. Помнік на ўзгорку) Сянцо мае сохне... Учора выбіў каляснік на Залючыне. (М. Капыловіч. Пустальга