Любоў Пятроўна Кунцэвіч нарадзілася ў вёсцы Рухава Старадарожскага раёна Мінскай вобласці. Скончыла філалагічны факультэт Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута імя Горкага, навучалася ў завочнай аспірантуры Інстытута мовазнаўства імя Якуба Коласа, дзе ў 1986 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю па беларуска-рускай паралексіі. З 1977 года працуе ў Інстытуце мовазнаўства НАН Беларусі: спачатку ў сектары рускай мовы, затым вучонай сакратаркай, загадчыцай аддзела дыялекталогіі і лінгвагеаграфіі, намесніцай дырэктара па навуковай рабоце, цяпер — вядучай навуковай супрацоўніцай. Яна адна з галоўных спецыялістак у беларускай дыялекталогіі, лексікаграфіі і праблемах беларуска-рускага дзвюхмоўя. Падрыхтавала 200+ навуковых публікацый, сярод якіх манаграфіі, граматыкі, слоўнікі і хрэстаматыі. Брала ўдзел у складанні “Зводнага слоўніка беларускіх народных гаворак”, падрыхтавала “Мову Сенненшчыны”, хрэстаматыі па дыялекталогіі, была суаўтаркай арфаграфічных слоўнікаў, даведнікаў і граматык, працавала над праектамі “Агульнаславянскага лінгвістычнага атласа”. Кунцэвіч уваходзіць у Міжнародную камісію АЛА, арфаграфічную секцыю Рэспубліканскай тэрміналагічнай камісіі, выступала апаненткай дысертацый, кіраўніцай трох кандыдатаў навук. Узнагароджана Ганаровай граматай НАН Беларусі, граматай Мінадукацыі, медалямі да 80- і 90-годдзя НАН, памятным знакам да 100-годдзя Інстытута беларускай культуры.