Жывое наша слова (2001). І. Я. Яшкін, Л. П. Кунцэвіч

Ш ЧЫ 'РАКж Нехта ці нешта моцнае, здаровае. Aŭ жа i грыпі От шчырак дак шчыракі ЯКАТА'ЦЬ незак. Енчыць, заходзіцца не сваім голасам. Сабака аш якоча... Хібивоўк падышоў? Я'УКАЦЬ незак. Мяўкаць. Чаго ты яўкаеш? Hi пад'ёла яшчэ? Я'ШКА ж. Ячэйка ў сотах. У гэтых яшках яечкі закладзены, чарва скора будзе. T. M. Трухан 3 ГАВОРКІ ВЁСКІ ЗАМОШ Ш А ЛЮ БАНСКАГА РАЁНА Лексіка, якая падаецца ў гэтым артыкуле, запісана аўтарам у жніўні 1995 года. Інфарматарамі з'яўляліся бацька i маці - Трухан Мікалай Фёдаравіч (1930 г. н.), Трухан Вольга Георгіеўна (1934 г. н.). Бацька нарадзіўся ў гэтай вёсцы, a маці прыйшла замуж з паўднёвага ўсходу суседняга Салігорскага (раней Старобінскага) раёна. Размешчана в. Замошша на адкрытай прасторы, паблізу няма густых лясоў, толькі невялікія лясочкі, узлескі, кустарнікі, таму яе жыхароў называюць палевікамі. Гаворка вёскі адносіцца да слуцкай групы паўднёва-заходняга дыялекту. АБО'РА ж. Кароўнік. Ішла ў абору, дай руку зламала, паляцёла рука. АДКГНУЦЬ зак. Адсадзіць, аддзяліць (цяля ад каровы). Хай пассё тыдні два цялятко, дай аткідаць можно. АМЕ'ЦІ мн. Адходы пры веянні. Зграбгуі салому трэба, дайу сцірту скінуць, a амёці на кані вывезам. АПЕ'ШАЦЬ зак. Ачмурэць ад работы. Я за дзёнъ апёшала, лягла i забыла халоднэ разліць. АПЧАХА'ЦЬ зак. Падсыхаць. Хай доги сунімецца, апчахае хай