ДАПАДНЬГ прым. Пракідны, прайдошысты. I туды даскочыў... Ай-яй-яй, ну i дападны ш! ДАСТАТНЬГ прым. Цікаўны чалавек, які любіць саваць нос куды не трэба. Om ні лесь куды ні трэба, бес цябё абыдуцца. Дастатны вёльма. ДА'ЧА ж. Надзел, частка чаго-н. I хто ш ягб вёдаў, што гэтую катанку трэба на дзъве дачы дзяліць. ДЗЕВЯЦІРУ 'ЧКА ж. экспр. Той, хто вымушаны «разрывацца на часткі», каб усё паспець. Зазнала гора одна... Круцтаса, як дзівяціручка якая. ДЗЕ'ДЗЩ м. Тутэйшы, няпрышлы чалавек. Ён дзёдзіц: i бацькі, i дзяды ягб тутэйшыя. ДЗЯНЯ'ШШ прым. Дзённы, атрыманы удзень. Мама, у якім слбіку дзяняшняе малакб? ДРАПЕ 'ЖЫЦЬ незак. Ірваць кіпцюрамі. Во разышбуса: драпёжыцъ зямлю кіпцюрамі! ДУБ АЛА' прысл. Дагары нагамі, настармачана. Пасьціхиице, кажу! У сю пасъцёлъ дубали паставілі! ДЫЁМІНА м. i ж. экспр. Вялікі чалавек. Ну й дыёміна... У дзъвярохлецъ ні склаўса, каб зайсьці. ЖАДО'БА ж. Прага, ахвота. Гурочкаў малосольных ломанула ў жадобу. ЖАУЛЕ'ЦЬ незак. 1. Старэць, збірацца ў зморшчынкі. Твар пачаў жаўлёць... Што ш ты хочаш - столькі пражыцъ! 2. Медь характерны колер у час заходу сонца (пра неба). Нёба чырвона ці жаўлёе? Калі жаўлёе, то мо морозу ні будзе. ЖБУРНУ'ЦЬ зак. Модна кінуць, шпурнуць. Жбурну ягб, каб ні лез болъш. ЖНЕЎНІК м. Іржышча. Ідзі жнёўніку награбі, карову трэба падаслацъ. ЖУКО'ВІНА ж. Пярсцёнак. Усё пальцы ў жуковінах, i ў вушах золата, i рот залаты, як у цыганкі. ЖУ'ПІЦЬ незак. Гутарыць, гаманіць. Дбуга мы з ёй жупілі, расказала яна мне ўсе. ЖЫ'ЦІЦЬ незак. Выбельваць (пра сонца). Сбнца вёльма валасы жыціць. ЗААСЯ'НЕЦЬ зак. Пахаладаць, зрабіцца падобным на восень. Так заасянелараптам... Дажджы, халадэча
Дадатковыя словы
бўдзе, даскбчыў, дача, дбўга, дзедзщ, дзъвярбхлецъ, дзяняшш, дзівяцірўчка, дубалй, жадоба, жаулець, жбурнуць, жбурнў, жукбвінах, жупіць, жўпілі, заасянець, зблата, карбву, пасьціхйй, разышбўса, стблькі, хбчаш, чырвбна
2 👁