на даносіць, данесці. Мусіць нёхто яго паткусіў, што naзывалі да сьлёдавацяля, але абышлосё. ПАДШЬГТЫ ВЕТРАМ. Шпаркі, хуткі. Ты яго ні дагоніш, бо ходзіць ён як патшыты ветрам. ПАЖАФЫНА ж. Участак лесу, дзе быў пажар. За гадоў пяць гэта пажарына так зарасьце маладняком, што ні пралёзяш. ПАЗАТАКРОЖ прысл. Пазалетась. Пазатакрок у гэтум мёсьці копы насілкамі насілі, а сёлята з возам ёдзям. ПАЗЫ'ЧЫЦЬ У РАКА ВОЧЫ. Страціць сумленне. Я ні магу яму салгаць, што мне тагды, хіба ў рака вочы пазычыць? ПАЛАВЕ'НЬКА ж. Памянш. ад палоўня. ПАЛАСЯ'НЫ прым. Лыкавы. Цяперашняя маладзёш ў вочы паласяных лапцяў ні бачыла, а мы нават на вячоркі ў іх хадзілі. ПАЛСУСІНА ж. Палоска лыка. Гэтаі палосіны ні хваціць даплясьці лапаць, прынясі яшчэ трохі. ПАЛСУССЕ зборн. Лыка. Самаё лёпшаё палосьё зв ліпы, a лазоваё ні такое моцнаё. ПАЛСУУНЯ ж. Адгароджанае ў гумне месца, дзе ссыпал! мякіну i клалі дробнае начынне. ПАЛУФАНАК м. Паўпанак. Так заўсюды было, што лалупанак горш за пана: фанабэрыі много, a спагады ні чакай. ПАЛЯНЯЖА ж. Палена. Палажы вунь тую паляняку на агонь, бо малы ўжо. ПАМІНТРЭўЖЫЦЦА зак. Памарнавацца. Зь вясны ў нас было много куранят, але за лето нек памінтрэжыліся, мало асталосё. ПАМОФ м. Паморак. На маіх курэй некі памор напаў, атсыпаюцца адна за другою. ПАНУФА м. i ж. Пануры чалавек. Ён такі панура, што ніколі ні засьмяецца, ні пажартуя. ПАУПА'ЛІТ м. Паўпаліто. На паліто гэтаі мацерыі ні хваціць, a паўпаліт выдзя добры. ПАУСГТАК м. Невялікае сіта. Гэту муку на паўсітку прасёяш, a потым сходзіш пазычыш сіта. ПАУСЛУ'ПАК м. Каблук сярэдняй вышыні i таўшчыні. Для мяне найлепш падыходзяць туфлі на паўслупку. ПЕРАПАРЭфЬ зак. Скончыцца. A ці napa ўжо naлоднаваць? I napa пярапарэла
Дадатковыя словы
асталбсё, лалўпанак, мбцнаё, пажартўя, палавенька, памінтрэ^жыцца, паупаліт, пауслупак
1 👁