але баравікі - цымас. Заполле Кос. ЦЫМБУРЭ' мн. 1. Ніжняя частка сцябла збожжавых раслін. Калі ў жыці цымбурэ тоўстыя, то i колас важкі. Альшаніца Квас. 2. Стрэлкі ў цыбулі. Цыбуля ні выдымілася, то ўсю ў цымбурэ паперло. Альшаніца Квас. 3. Бязлістае сцябло агародных культур. Куры падзяўолі бурокі, адны цымбурэ тырчаць. Заполле Кос. ЦЫНЦАЛЕ'Й м. бат. Падтыннік. Пры скурныххворобах цынцалеём прамываюць цело. Бялавічы Кос. ЦЫНЦО'ХА ж. 7. экспр. Жанчына з вялікім бюстам. Але ж ты i цынцоха: траім няслося - одной дасталося. Скураты Квас. 2. міф. Ведзьма. Ніхадзіўжыто, бо цынцоха паймая i железное цыцкі дасць. Альшаніца Квас. ЦЫР м. бат. Нарасць на дрэве, губа. Цыр убачыш i на алешыні, i на бярозі, i на асіні. Заполле Кос. ЦВІРКУ'Н м. заал. Цвыркун. Здаецца, i лето ні лето, калі цвіркуна ні чуваць. Альшаніца Квас. ЦЫ'ТРА ж. груб. Нахабная, злая жанчына. Цытра, ты i старому, i малому вочы выпараш. Стайкі Стай к. ЦЭ'БЕР м. ц Цэбар. У цэбры таўклі свіням, каравам мяшалі сечку. Бусяж Міл. ЦЭ'ВА ж. Частка рукі, нагі. Частка рукі ад далоні да локця - цэва, i частка нагі ад пяты да калена - цэва. Альшаніца Квас. ЦЭ'ЛІЦЬ незак. Трапіць, папасці. Антось цэліў ажні ў Булу, кабузяць сабе адтуль жонку. Гошчава Стайк. ЦЭЛКІ прым. Які не прамахваецца, трапны. Цэлкі, кажан раз кіём у клёк пападзя. Заполле Кос. ЦЮРЭ'МНІК м. пагардл. Чалавек, які сядзеў ці сядзіць у турме. I як яна жыве з гэтым цюрэмніком, я яго віду баюся. Гічыцы Ягл. ЦЮЦЮПА'Н м. бат. Рамонак. Цюцюпан расце каля дарог, яго зараз мало, a ім надто добра мыць галаву. Заполле Кос. ЦЯГЛАВГНА ж. Прадаўгаватая балоцістая мясціна ў
Дадатковыя словы
падзяўблі, цынцалей, цэбер, цэліць
2 👁