Дыялектны слоўнік Косаўшчыны (2011). А. Ф. Зайка

i прыкладалі кружком з гнётом. Так робілі сечанку. Альшаніца Квас. СЕ'ЯНКА ж. Сеяная трава. Даўней дзікае сено было, i малака ў кароў было мало, а зараз сеянкой кормяць, то i каравы па 20 літроў у дзень малака даюць. Альшаніца Квас. СЁ'НІ прысл. Сёння. Сёні вечаром калядоўшчыкі ca звяздой будуць хадзіць. Размерю Стайк. С ЁН ІК А прысл. Тое ж, што i с ё н i. Сёніка Юр'я. Казалі так старыя людзі: трэба на Юр'я, каб было сено i ў дурня. Бялавічы Кос. СІВУХА' ж. бат. Радоўка наглебавая. Сівухі не кожны грыбнік бярэ, кажуць, /х трэба адварваць у двух водах. Заполле Кос. СГВЫ прым. Светлавалосы. Усе кажуць на яго сівы, бо ў яго светлыя косы. Верашкі Міл. СІКУ'Н м. экспр. жарт. Падлетак, юнак. Які з яго касец, сікуняшчэ. Рацкевічы Міл. СГКШ А ж. экспр. жарт. Дзяўчына-падлетак. Якая з яе дзеўка, яна яшчэ сікша. Рацкевічы Міл. СІЛО'С м. кулін. Вінегрэт. Даўней на вінегрэт казалі сілос. Альшаніца Квас. СІНЮХА' ж. бат. Радоўка фіялетавая. Сінюхі смачныя грыбы, алелюдзі не ведаюць іх. Альшаніца Квас. СІНЯ'К м. бат. Махавік жоўта-буры. Сінякі маладзенькія марынуюць, i квасз іх смачны. Бялавічы Кос. СІПЕ'Ц м. 1. Пясчаная, неўрадлівая зямля шэрага колеру. Якія тут соткі, што тут вырасце ў гэтом сіпцу?! Заполле Кос. 2. Месца на полі, якое доўга вясной не прасыхае. Сіпец, мокро пад нагамі. Альшаніца Квас. СІПЕ'ЦЬ незак. 1. Сіпаць. Прастудзіўся, горло баліць, зусім сказаць ні можа, яно сіпіць. Размеркі Стайк. 2. Гукі, якія ўтварае вада, калі вырываецца з-пад ног на мокрым балоце. Ідзеш на балоці, a nad нагамі ажно сіпіць. Заполле Кос