З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

Трудна такога ўпоріну піряперць: я праў i ўсё. Мы яго ўтраіх чуць піряпёрлі, што нечыга карову збуваць. ПРАПЕФЦЬ зак. 1. Прасунуць. Ета гліняныя сьціна, дык яе колым прапёр. 2. груб. Адправіць. Трудна праперць куды} ішчэ як пыд ныстраенія уладзіш. Зяця свайго прапёрлі ўжо, дужа доўга набыў. 3. узмацн. Пранесці або правезці. Узяўся: во, што мне тут несьць, прапёр гоніў двоя — брязъ аб зямлю. Пыд балькымі воз чуць прапёр: дужа вісока ныкладжына. ПРЫПЕ'РЦЬ зак. 1. Прыставіць. Пріпрі к ліпі цяльnyx i ніхай пыстаіць, січас, пірярежым. 2. Прычыніць. Пріпёрла, замок біс ключа павесіла. Трошку пріпёр ны палычку, хто туды пойдзіць. 3. Даставіць. Пріпёр скот ны пахыту, скруціў у пыль i стойця. Я свайго прутым аттуля пріпёрла. Ён жа адзін пріпёр ета бярно, у ім, верна, пудоў восім. Здыравушчый воз хворысьця пріпёр, нада було пріладзіцца ўзлажыць столька. 4. груб. З'явіцца (прыйсці, прыехаць). У зыработкі пашоў — цірізь нядзелю пріпёр: любуйціся ны яго. 5. перан. Паставіць у безвыходнае становішча. Як пріпёрлі: айдзе быў, сколька ні круціўся, a сызнаўся. 6. перан. груб. Захацецца. Пріпёрла табе ету мінуту бежч у мыгазін, пыдажджэць трошку. РАСПЕФЦЬ зак. 1. Распнуць. Перша чым зьбіваць, нада расьперць правільна, каб роўнінька пулучылыся. 2. груб. Надзьмуць вельмі. Клевіру мыладога карова ныхвыталыся, зывалілыся, бакі расьпёрла як гару, чуць віцінар атрітуваў, Ніхай вас саміх рызапрець ж жаднысьцю з вашыю! 3. перан. груб. Раздаць. Вовінка тыкая харошыя была, мяккыя, доўгыя, усю расьпёрла. СПЕРЦЬ зак. 1. Сапхнуць, сцягнуць, зрушыць. Тута ўсё так зьлежылыся, зь места ні сапреш. Чуць сьпёрла сь печы, к каровам пыслала. 3 балік палена чуцьчуць сьпёрлі, цяжолыя. Знаць, увесь сьнег атаўсюль сьпёрла ў ету зыкавуліну, c крышымі зруўняла. 2. груб. З'есці. Дужа я буду трухтувацца, такея госьці чорта сапруць. 3. перан. Украсці. Ідзі, ды глядзі, варон ні лаei, тама дужа ні пычыкинюцца c табою, уміг сапруць што хочыш. 4. перан. Сказаць. Сьпёрла на іх усё} што на рыт лезла. Доўга яму ні падумыўшы сьперць што зря? 5. перан. Пахіснуць у поглядах, перакананнях. Калі ў чым уверіўся, ня дужа сапреш. Ого, сьперць такую ynoріну ў чым-небудзь паспробый! іб