ву; звычайна на сенажаці, у лесе, у полі). Параўн. коуш. КОУШ м. Дзк. Хв. Др. Бр. Кк. Выразаная з наросту на дрэве пасудзіна ў выглядзе міскі з кароткай ручкай (піць ваду, наліваць страву на полі, на сенажаці, у лесе i інш.). Коўш наместо міскі, што набраць, з ўяпы [наросту] коўша робілі. Бр. Параўн. ваганок, коўганка, коўшык. КО'УШЫК м. Дзк. Зс. Кч. Тое, што i коуш. Коушык з япы, на шву бралі с собою, налівилі ды ёлі. Дзк. КОЦЕЛО'К м. Хв. Высокая цыліндрычная пабеленая пасудзіна з ручкай, у якой вараць ежу. КОЦЁ'Л м. Ад., к о цел Зс. Кч. Гц. Вялікая металічная пасудзіна, якая падвешвалася над агнём для прыгатавання стравы. КОЦё 'ЛОЧКА ж. Дзк. Тое, што i коцелок. КОШ м. Здз. Ад. Др. Гл. Дзн. Сплецены з лазы аба маладых карэнняў кошык для бульбы, ягад i інш. Кошы плэлыса з молодого корыньня. Ад. Параўн. кошык, кошылка, кошэлъ. КОШУ'ЛКА ж. Здз. Сплеценая з кары каробка з накрыўкай, у якой бралі харч у поле, на сенажаць, у дарогу. Параўн. вэрэня. КО'ШЫК м. 36. Ол. Мк. Зм. Кч. Тое, што i кош. КОШЫ'ЛКА ж. Св. Тое, што i кош. КОШЭ'ЛІК м.у н а в ы ш ч а т ы й к о ш э л і к 36. Лазовы кошык з накрыўкай, у якім давалі пастухам а бед у поле. Параўн. вэрэня. КОШЭ'ЛЬ м. Бр. Зм. Кк. Бл., к о ш ы ль Рдз. 36. Ол. Лк. Мк. Зс. Гц. 1. Каробка, сплеценая з кары, для сяўбы ўручную. Рдз. 36. Ол. Лк. Мк. Зс. Гц. Кошэль з корыньня хвоьны; то самы плытуць, роздыраюць i плы,туць; с кошылё сіюць. Ол. 2. Каробка для ягад, сплеценая з кары i дубцоў. 36. Ол. Лк. Мк. Гц. Параўн. вэрэнька, вэрэня. 3. Сплецены з лазы кошык для бульбы i інш. Бр. Зм. Кк. Бл. Параўн. кош. Адрозніваліся «бабскый» i «мужыцькый» кашалі: б а б с к ы й к о ш ы ль на вяровачцы падвешваўся праз плечы на спіну; м у ж ы ц ь к ы й к о ш ы ль болыных памераў з берасцянай «накрывочкой», вісеў на почапцы праз плячо. Лк. КРУ'ЖКА ж. Рдз. Гл. Бл. Кч. Металічны або фаянсавы кубак. ГІараўн. кубок. 13. Зак
Дадатковыя словы
коцёл, кошулка, кошэлік, кружка, налівйлі, плытўць, тўць
2 👁