З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

 ◀  / 353  ▶ 
ТА'Я СЛА'ВА. Толькі знак. Онд тая слава, шо волочыв, а там табы ŭ ны волочанэ. ТО'ПЛЫВО н. Паленне (печы, грубкі). Шэ я с топливом ны кончила, шэ топыцьця в мынэ. ТОРКА'ТЫ незак. 1. Торгаць за лейцы (пры пануканні). Торкай коня. 2. Пасоўваць. ТОРКНУ'ТЫ зак. 1. Таргануць за лейцы (пры пануканні). Торкнув коня. 2. Ссунуць, падсунуць. Трэба крохи стола до стыни торкнути. ТРАПУ'НОК м. Нечаканы выпадак. Можэ з ім який трапунок, шо так довго ёгд нима. ТРЫТЯ'К м. 1. Бычок ад двух да трох год. 2. Пучок ільновалакна з трох жменек. 3. Радок бульбы, які выворваецца ў другую чаргу (такіх радкоў трэцяя частка). На завтрэй оно трытякы остались копаты. ТРЭ'ПАЧКА ж. Лапатачка, якой трэплюць лён. ТУК м. Тлушч. ТУ'ЛУБ м. Цела мерцвяка без вантробаў. ТУ'РКАТЫ незак. Турбаваць, дамагацца. Туркай ёгд, хай встав, годы ёму спаты. Я всэ туркала ёго, коб додому йты. ТУРЫ'ТЫ незак. Шпарка гнаць. Вжэ турить коровы. ТХНУ'ТЫ незак. Трохі смярдзець. Гэтэ мнясо вжэ тхнэ. ТЫ'ЛЬКНУТЫ зак. Выканадь малую частку належнай работы. Юй трэба було два дні жяты, а вона оно повдня тылькнула. ТЫРПЛЯЧКЫ'Й прим. Той, які можа выцерпець, перанесці нямала непрыемнасцей, цяжкасцей. Якая ты, маты, тырплячкая. ТЫРТГЛНЫЦЯ ж. Жанчына, якая трэ лён, каноплі. ТЫХО-ЛЫ'ХО приел. Шыта-крыта. Хоч вони й сварёцьця помыз собою, алэ іх ныхто ни eidae, в ix завшы тихо-лихо. УКЛІМБОВА'ТЫ зак. 1. Звязаць сноп, ужываючы клімб. 2. перан. Модна звязаць, сшыць. УПОМЬКТОК м. Успамін. Будэ дітюм упомыток. ХАТЫНЯ' н. іран. Маленькая хатка. Зробылы собі някэ хатыня дай б у ли. ХВОСТА'Ч м. Снапок для пакрыцця страхі, перавязаны перавяслам бліжэй да каласоў. ХОДАКЫ' i КОДАКЬІ' мн. Від чаравікаў: без халявак i без шнуркоў
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

лыхо, топлыво, торкаты, торкнуты, трэпачка, тулуб, туркаты, турыты, тхнуты, тылькнуты, тырплячкый, уклімбоваты, хвостач
3 👁
 ◀  / 353  ▶