Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

i СТА'ЧЫЦЬ незак. Быць дастаткова. Ужэ мне стачыць, не хочу болей. Альшаны. СТВОЛ м. 1. Ствол (у дрэве). Сямігосцічы. 2. Центральны корань. Той ствол правёйшы, на ём корэнье одрастае. Сямігосцічы. СТВОРЬГЦЦА зак. Зрабіцца. А с чоловеком створылосо нешчо. Сямігосцічы. СТО ліч. Сто. Шчэ, сказала, сто рублей е. Пагост. Собралі сто лін, вуцеглі баржу, i тэ место назвалі город Столін (легенда). В. Малешава. Крыкнуў вол на сто сёл, на сто рэчок, на сто печок, на сто городоў (загадка). Гром (адгадка). А Л о в і ць сто. Лавіць цурку (у гульні ў цурку). Сто ловяць на корпалцы. Хачэнь. СТОГ м. Стог. Коло лесу трохі вукосіў да прыцяг к стогу. Дварэц. Ек зложацъ снопы на пода, то ужэ стог. Аздамічы. Ек іцімуць дожджэ у мае, то будуць стояць стогі у крае (прыкмета). Сямурадцы. Памяти, ст ожок. Шануй стожка з вершка (прымаўка). Сямігосцічы. Існавала павер'е, што, збіраючыся складаць у стог збажыну, нельга было зранку есці i гаварыць. Тады ў стозе не будзе зусім мышэй. Запясочча. СТОГНА'ЦЬ незак. Стагнаць. Бувало, так заболіць голова, што я на ўсю хату стогну. M. Малешава. Стогне земля под ею, ек ідзе. Сямурадцы. Падаваць гукі, падобныя да стогнаў. Жабы зелёные стдгнуць. Луткі. СТОГНЕ'ЦЬ незак. Дрэнна захоўвацца, псавацца. По месецу стогнее у яшчыку той віноград. В. Малешава. СТОГШУТА ж. метаф. Хваробы. Шоб его стогнота з'ела! В. Малешава. Бояліса, бо стогнота будзе. Аздамічы. Стогноту вона донесе! Не донесе! Альшаны. СТОГОВАТДЬ незак. Класці ў стог. Запясочча. СТОГОНЕЛХЬ незак. Гудзець. Так леціць, толькі конь стогоніць! Хачэнь. Ек попер бугай за воўкдм — аж луг стогонщь! Пагост. СТОДО'ЛА ж. Вялікая пабудова. Нагла, як стодола, его хата. Дварэц. СТОЖЬГШЧЭ н. Вялікі стог. А стожышчэ мах! М. Малешава. СТО'ЩЬ незак. 1. Каштаваць. А по чом штука стоіць? — Дваццаць копеек. Кароцічы. 2. Мець неабходнасць. Ему стоіло, голову коб порэзалі. Запясочча. СТОТГЛО н. 1. Стаянка. Прыгналі товар на стойло