Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

людзей смешыць (прымаўка). Сямігосцічы. Часы cneшаць на дзесяць мінют. Пагост. СПЁКАж. Спякота. На дворэ паліць, спёка. Дварэц. Така спёка, шчо не можно вуйці на двор. Пагост. СШВА'ЦЬ незак. Выклёўваць зерне. Воробье cniваюць i ечмень, i просо. Дварэц. СШЛГЦЬ зак. Спілаваць. Спіліў п'яць пней сосны. Старажоўцы. СПГНА ж. Спіна, паясніца. Багато вужала i спіна не заболела. Дварэц. I нога i спіна боліць. М. Малешава. Памянш. сп i нк а, с п і но ч к а. У лескухі спінка вузкая. Старажоўцы. Перан. Прадаўгаватая горка. Такіе спіночкі коло рэкі, ек кобылі покачацца, не залівае. Мачуль. СШНА'ЦЦА незак. Узнімацца. Я спінаюся на палцах, шоб побачыць. М. Малешава. СПІРА'ЦЬ незак. Здушваць, напружваць дыхание. Кашэль cnipae, дыхаць в&жко. Аздамічы. СПГСВАЦЦА незак. Запісвацца. Пошлі спісвацца молодожэні у сельсовет. Запясочча. СПРСВАЦЬ незак. Запісваць. Ты, дзеду, сядзь коло мене, я буду спісваць. В. Малешава. СШХНУ'ЦЬ зак. Спіхнуць. Толькі воны спіхнулі ту лодку i самі поселі, а та лодка догоры дном! Пагост. СПГЦА ж. 1. Адна з палачак, якую засоўваюць у вушы лапця пры яго падплятанні. Постолы плелі на cniцах. Альшаны. То спіцы, шо закладваюць у вушы, а подплётаць — спіцик. Цераблічы. 2. Спіца ў коле. Двенанцаць спіц у колі. Хотамель. 3. Кароткая дужка ў кошыку. Альпень. 4. Стрэмка. От бач, спіца ў палец улезла. Луткі. 5. Драўляны цвік, якім змацоўваюць бярвенне. Аздамічы. 6. Спічак, які забіваюць у хвою пад борць; спічак, на якім трымаецца ў вуллі вашчына i інш. Аздамічы. 7. Невялікі шчупак. Наловяць дзеці тых спіц, шваюнбу. M. Малешава. Памянш. c п i ц к a. Кароцічы. СПІЦА'К м. 1. Прылада для падплятання лапцей. Буў спіцак косцяны. Аздамічы. 2. Невялікі шчупачок. Луткі. 3. Стары лось. Спіцак называлi того лося, которы глаўны. Хачэнь. СПЩУ'Н м. Малы шчупак. Паба, спіцун на капелюшыну вускочыў да подскоквае, у воду хочэ. Пагост. СПЩЬ зак. Выкляваць зерне. ВоробЧ спілі моё про