Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

Аздамічы. Соромно, то трэба пелену ў зубу узяць. Стара жоўцы. СОРО'МНЫ прым. Непрыстойны. Як зачопны, то й соромны. М. Малешава. Соромнэ слово сказаў, ай-я-яй! Па гост, СОРОМНЯТА ж. Саромніца. Така була сцесніцельна, соромняга була. Сямурадцы. СОРОМОТА' ж. Палавыя органы. Еслі б у соромоту ударыў конь, то i конец! Любавічы. СОРОМОЦГЦЬ незак. Сароміць. Ты ж мене соромоціла пры людзях. М. Малешава. СОРОМЯ'ЖЬІ прым. Сарамлівы. Вона не сором'яжа, не соромеецца есці. Аздамічы. COPOTHўT, СОРОКНЯ' ж - Сорак снапоў (укладка). Нажала соротню за д зе т * Цераблічы. СОРОЧА'ШК м. Хлопчык, які бегае у сарочцы без штаноў. Запясочча. СОРО'ЧКА ж. 1. Сарочка. Так робіць, шо ему сорочка мокра. Сямігосцічы. Чужа сорочка не грэе (прымгука). Луткі. / ў одной сордчцы стожка хлеба з'ем (проімаўка). Запясочча. У ленівое дочкі навек задрыпана сорочка (прымаўка). Старажоўцы. 2. Злінялая скура raдзюкі. Бярэжцы. 3. Менструацыя. Аздамічы. A C o p oчок ме р а ць. Браць мерку на адзенне для маладога перад вяселлем. За недзелю до веселья маці молодой i маці хросна, браціха i цётка ідуць до хлопца мераць coрочок, бо коліся давала матка хлопцу сорочку i штаны. Стол мераюць, шчоб скацерць пошыць. Луткі. СОРСУЧЫ прым. Сарочын. Сорочые кубла шукаём по корчох. Пагост. СОРОЧЭНЯ' н. Сарачаня. У цёрну у кубле тры сорочэняці булі. Хачэнь. СО'СА ж. Соска (у размове з дзецьмі). Запясочча. Памянш. с о с е н ь к а. На сосеньку, Ленка! М. Малешава. ССУСІК м. Носік або трубачка для сцёку (алею, смалы i г. д.)* Пчола coci ком солодзіну з цветоў збірае. Пагост. ССУСКА ж. Соска, Дзіця звукло к сосцы. Пагост. СОСКА'КВАЦЬ незак. Саскокваць. Пас споузае да соскаквае. Пагост. СОСКО'ЧЫЦЬ зак. Саскочыць. Соскочыу с крыты да вубіў ногу. Пагост. Соскочыў цэп у перэдачы. Там жа