Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

СКОПЕ'Ц м. Капец. У скопец закопваюць бульбу на зіму. Алынаны. Загрэбла тры скопцэ картоплеў. Луткі. СКОПГЦЦА зак. Сабрацца. Вода скопіласа, а потом пошла ўся. В. Малешава. СКОПУЦГЦЦА зак. экспр. Здохнуць, памерці. Аж вона до вечэра скопуціласа. Запясочча. Покропілі пашу, скопуцілосо сорок короў. Пагост. СКОПІ'ЦЬ зак. Скласці ў капу. У нора нагроб i скопіў сено. Старажоўды. Згрэблі сено ў валы да не справіліса скопіць у копу, дождж не даў. Сямурадцы. СКОРА' ж. Скарынка. Хлеб сеў на скорэ, не даўса. Альпень. СКОРБ м. Смутак. Мо некі скорб будзе. Запясочча. СКОРБЕ'ЖЫЦЦА незак. Скруціцца ў скруткі. Нітка скорбежыцца i не лезе ў голку. Луткі. СКОРБО'НКА ж. Скарбонка. Скорбонка на копейкі була ў цэркві. Аздамічы. СКОРГАНУ'ЦЬ зак. экспр. Сказаць (рэзка). А той скоргануў: «А твое ж там булі?» Цераблічы. СКО'РКА ж. Скарынка. Скорка верхняя i ніжняя, а ў серэдзіне м'якіш. Сямігосцічы. Скоркі будуць пужаць уночы, ек не доесі (зварот да дзяцей). В. Малешава. Скоркі любіла, ек на лопату насцелю дубову ліст. M. Малешава. Осталаса скорка хлеба ды вельмо вусохла вона. Там жа. А С ё с ц і на с к о р к у ( на с к 6 p ц ы). Адстаць ад скарынкі. Хлеб сеў на скорцы. Запясочча. Памяти, с к 6 p о ч к а. Рада б скорочку хлеба ўзяць. Любавічы. СКОФО прысл. Скора, хутка. Скоро на болонье погеном товар. В. Малешава. Йдуць оны, а дзеўка жне, так скоро жне, стараецца (з казкі). Сямурадцы. Полежала мо дзевець недзель дай умерла. Скоро, й не додзела вельмі вона нам (пра маці). Там жа. Скоро вушчэрыцца соўнейко до поцеплее. Хачэнь. Эдзік, ходзі да noeci! Скоро! Чуеш? 'Сямігосцічы. А ўжэ скорэй побегла, да воды попросіла. Пагост. СКОРО'МНЭ прым. Скароміна. Тепер мясоед, будем есті скоромно. Альпень. Это ўсе постнэе, а скоромного не давалі есці. Старажоўцы. СКОРОСПЕ'ИКА, СКОРОСПЕ'ЛКА, СКОРОСПЕ'ЛЬКА ж. Скараспелка. Скороспейку посеялі рано, то ўжэ й картоплі е ў бабы. М. Малешава. Хіба ў іх мо