Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ШЛЯКж. АН ех ай ix ш л я к тр а ф і ц ь! Выказванне незадавальнення. Мачуль. ШЛЯ'КОЦЬ, ШЛЯ'КІЦЬ, ШЛЯ'ХОЦЬ ж. Плюхота. Ек ідзе снег, то така весною шлякоць, шчо не можно вуйці! Луткі. От, така шлякоць, шо усе гольё ледовьтое зробыосо! Сямурадцы. От, шлякіць, лепота, ідзе снег з дожджом! Аздамічы. Така шляхоць, шчо не вубрусці з хаты. Луткі. ШЛЯ'ПА ж. Шопа, стрэшка. Под однэю шляпою чотыры браты стояць (загадка). Стол (адгадка). Луткі. ШЛЯ'ПЫ мн. Сорт яблыкаў. Шляпы — такіе яблука булі. Хачэнь. ШЛЯХ м. Шлях, гасцінец. У кладаюць шлях каменем. Луткі. Ек глянь, то до шляху вода/ Сямурадцы. Памянш. ш л е ш 6 к. Ек шлешок робілі, то мое зароботкі булі. М. Малешава. Шлешок вельмо вузенечкі. Там жа. ШЛЯХЕ'ЦКД прым. Шляхетны, пристойны. Чоловек буў хорошы, шляхецкі. Хачэнь. ШЛЯХО'ЦЬЕ я. Плюхота. Таке шляхоцье, шчо за село не можно вуйці, а не то шчо далёко йці! Луткі. ШЛЯ'ХТА ж. Шляхта. Шляхта племенем сільнд отлічаласа. Альтаны. Хто воны? Шляхта картопляна! (жарт). Бярэжцы. Шляхта — лозовуе гузікі! (жарт). Сямурадцы. ШЛЯХТУ'Н м. экспр. Шляхціц. Ек шляхтун, то особно еў з місы кажны. Цераблічы. ШЛЯХЦІ'ЦЦА незак. Весці сябе ганарыста, фанабэрыцца. I цепер шляхцяцца ў Хочэні. Сямурадцы. ШМА'ЛЕЦ м. 1. Топлены тлушч. Шмалец, то чысты жыр. Альпень. 2. Нікацінавая смала. У люльцы от цюцюну шмалец е. Сямурадцы. ШМАНАТДЬ незак. А Н е ш м а н а ц ь. Не звяртаць увагі. Ему хоць кол на голове гостры, а вон не шманае. Верасніца. Мне голова трэшчыць, а дзеці не шманаюць. М. Малешива. Як заведзецца глушак токоваць, то й выстрела не шманае. Аздамічы. У верх стрэліў, а лось стоіць i не шманае. Там жа. ШМА'НЬЕ, ШМО'НЬЕ н. зб. экспр. Адзенне, лахманы. Шманне дзерэ на собе. Бярэжцы. От рыбу шманьв ў слюзу. Пагост. ШМАРОВА'ЦЬ незак. Шараваць. Песком чугуны шмарую. Пагост. ШМАТ 1 м. Шмат. На палцы буў зроблены такі шмат, ззо