Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

даць. А богато ж чого чэзне! Сямігосцічы. Будзеш чэзці. Запясочча. ЧЭ'КАР, ЧЭ'КІР, ЧЭ'КЕЛЬ ж. зб. Драбяза (пра дзяцей i інш.). Богато чэкары тоё, не дам рады покормщь её. Луткі. Хваціць ужэ этое чэкіры (куранят)! Верасніда. Там поўна хата чэкелі. М. Малешава. Саранча, навала (пра вялікую колькасць малых пражэрлівых icтот). От, чэкель гэта, усе потопталi i поломалі на градах. М. Малешава. ЧЭКО'ТКА ж. Коетка ў суставе нагі, рукі. Вушэй — то колено, а ніжэй — то чэкотка. В. Малешава. ЧЭКУ'Н м. Нейкая балотная птушка (чакан, саракуш?). У нас по болоці бегае чэкун: чэку-чэку — так крычьщ. Запясочча. ЧЭКУ'ХА ж. 1. Чакуха, доўоня. Озьмі чэкуху да росколі колоду. Цераблічы. Чэкуха — это тонкая загузловатая паліца, якой глушаць рыбу. Аздамічы. 2 перан. Галава (дурная). Цераблічы. Тупы, някемлівы чалавек. Аздамічы. ЧЭ'ЛІШЧЭ н. Чалеснікі, уваход у печ. Чэрэз чэлішчэ у печ усе стаўлю. Хачэнь. ЧЭЛЬЧА'К м. 1. Караед-чарвяк. Запясочча. 2. Хвароба ў коней на языку. Запясочча. ЧЭ'ЛЮСШК м. Чалеснікі, уваход у печ. Запясочча. ЧЭ'ЛЮСЦІ мн. Тое ж. Аздамічы. ЧЭ'ЛЮСЦЬ, ЧЭ'ЛІСЦЬ, ЦЕ'ЛЮСЦЬ ж., рэдка м. Тое ж. Нізкую чэлюсць зробіў у печэ печнік, чугуны не пролазяць. Кароцічы. На чэлісці много сажы. Цераблічы. За чэлюсцем горшчок. Бярэжцы, Чэлюсць. Целюсць. Альшаны. ЧЭ'МЕР м. Нешта непатрэбнае, зношанае. Му ужэ старые чэмерэ, нікуда не годные. Хачэнь. ЧЭ'МЕРА ж. Куча, процьма. Шо ты з мене хочэш, у мене чэмэра детей. Рамель. ЧЭМЕРЫТДА ж, Чамярыда. Купаліса у чэмерыцы от коросты, ек нападзе. Луткі. ЧЭМОФ м. Нейкая калючая трава ў пшаніцы. Бярэжцы. ЧЭМРЭ'ЦЬ незак. Чмурэць, дурэць. Рыба чэмрэе под лёдом, а як зап'атрэе, ужэ не. Цераблічы. ЧЭТІА ж. Тое, за што чапляецца сетка ў вадзе; зачэп. Пагост. ЧЭПА'ЦЬ незак. Чапаць, рухаць, кратаць. Не чэпай