цунікі. Там жа. 3 перан. Невысокі чалавек. Мого брата цвеляць «цунік», бо невелікі. M. Малешава. 4 перан. Малое парася. Цунік — малэ поросятко, цонік-цонік зовуць. Тураў. ЦУНЬ м. Кароткія бярвенні паміж вокнамі. Усе коротышэ называюць цунь. Сямурадцы. ЦУТІЕЛЬ м. Паўвостраў, які ўтвараецца пры зліцці рэчак, пратокаў. Пагост. ЦУР 1 выкл. Цур. От, ек іду, а бабу кажуць: «Нека ты гладкая стала». То я: «Цур тобе да тобе печына з твоімі ліхімі очыма, ты ўжэ мене хочэш наурочыць». Луткі. 2 м. Цурка. Дубу побіло ў цур. Мачуль. 3 м. Кіёчак, якім гуляюдь у цурку. Запясочча. ЦУРА'ХА ж. абразл. Лаянка. Цураха той, ніяк ні старэе, усе ў одном покосці! Запясочча. От цураха тобе, прыехаў сюды рыбу ловіць! Дварэц. ЦУРАТДЦА незак. Цурацца. От краю до краю ўсім добра жэлаю, шоб жылі красоваліса i нас не цураліса (вясельнае пажаданне). Хачэнь. ЦУРБА'К м. Стрыжань пяра. Гэто цурбакі з гусей. Луткі. ЦУРБА'Н м. Цурбак. Вон ек едзе, то навек нейкіе цурбаны везе. Цераблічы. ЦУ'РБАЛОК м. Качалка. Цурбалок — коротка, кругла, гладка палка, от шо ек цесто качаць. Пагост. ЦУРБУ'Н м. Стрыжань пяра. Подзерла пух курыны, однэ цурбуны покшула. Луткі. ЦУФКА ж. 1. Палачка для гульні у цурку. Коб скорэй весна, то будом гуляць у цурку. В. Малешава. На ком верх, той б'е цурку. Хачэнь. Тому брыгадзеру трэбо на селе ў цурку гуляць! Бярэжцы. 2. Палачка, пры дапамозе якой вязалі снапы i гужву ў плытах. Цуркой онно жыто i пшэніцу вяжуць. Верасніца. Як звяжэ цуркою, то кідай куды хочэш, не развяжэцца. Запясочча. Баба старэнечка ідзе везаць енот, цурку заткне за поес. Сямігосцічы. 3. Цялеж. Дзве цуркі нашла олеховуе. Мачуль. 4. Прадаўгаваты драўляны гузік. Цуркі былі ў світках. Хотамель. 5. Палачкі ў крыле жака. Альшаны. 6. Храсток у хвасце каня. Аздамічы. 7. Стрыжань пяра. Аздамічы. ЦУ'РКНУЦЬ зак. Пляснудь. Луткі. ЦУРКО'М прысл. Струменем. Молоко цурком л'ецца, шнурочком, без перэрыву. Дошч цурком л'ецца. Пагост. ЦУРЛІ'ЦЬ незак. Струменіць. Обедае, а пот цурліць
Дадатковыя словы
лецца, цуркнуць
2 👁