Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ЦЕЛЕПА'НІКІ мн. Смажаная бульба. M. Малешава. ЦЕЛЕ'ПАНКІ мн. Toe ж. Навараць картопляў з лупайкамі да полуп'яць іх, кладуць масла ці сметаны i ставяць у печ, то целепанкі. M. Малешава. ЦЕЛЕПАХА'ЦЦА незак. Целяпадца. В. Малешава. ЦЕЛЕПА'ЦЦА незак. Toe ж. Наталка седзіць, целепаецца. В. Малешава. У дзеўкі коса целепаласа. Запясочча. Ледво, ледво целепаецца серцэ. Дварэц. Бачыла чорта с одним рогом, i штаны целепаюцца порватые на ём. Хачэнь. Целепаецца ў того п'яного голова. Луткі. Нога не работала, толькі целепаласа. Кароцічы. Воўк ек намокне, то така шэрсць целепаецца. Старажоўцы. ЦЕЛЕПА'ЦЬ незак. Целяпаць. Так буйстро целёпае езыком. Запясочча. Вон собе стане i головою целен, целен. Луткі. Не целепай ногамі под лавою! Цераблічы. ЦЕЛЕПУ'ХА ж. Студзень. Аздамічы. ЦЕЛЕСО' н. Цела, тулава. Усе кроме голову, то цёлесо. Запясочча. У ее цёлеса малые. Луткі. Ногі длінные, а целесо коротке. Альшаны. Целеса особенно оторвало. Запясочча. Той жонцы трэбо було голову одсечы, шчоб целесо по земле валялосо, шчо дзецей кінула. Хачэнь. ЦЕЛЕСОВА'ТЫ прым. Поўны, у деле. Целесовата пошла молодзіца. Альшаны. ЦЕЛЕ'Ш м. Цялеж. Запясочча. ЦЕЛЁПОТА ж. Неакуратная жанчына. Кароцічы. ЦЕЛІ'СТЫ прым. Поўны, у деле. Вон шчэ такі целісты мушчына, вон трактора плечэм подойме. Дварэц; ЦЕЛГЦА ж. Цёлка. Я седжу коло поліцы, перэпіваю вам целіцу (з вясельных пажаданняў). В. Малешава. ЦЕЛГЦЦА незак. Цяліцца. Моя шчэ не целіласа целща. Аздамічы. ЦЕ/(ЛО н. Цела. Вашэ дзело зробіць цело, а бог душу дасць (прыказка). Старажоўцы. ЦЕЛОХ-ЦЕЛО'Х-ЦЕЛСУХ, ЦЕЛСУ-ЦЕЛО-ЦЕЛО' выкл. Выгукі, якімі падклікаюць кароў. Дварэц. ЦЕЛУ'ХНА ж. Цялушка. У мене була целухна первым целятком. Старажоўцы. На роздво, ек перву зрана прыдзе чоловек, то корова оцеліць буцка, а ек жонка — то будзе целухна (прыкмета). Там жа. ЦЕЛУ'ШКА ж. Тое ж. Целушка шчэ не оцеліласа. Сямігосцічы. Целушкі два годы поспол целіліса, а цепер бук. В. Малешава. Целушка покрыласа. Хільчыцы