Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ральнікі, рушнікі ткалі. Запясочча. У хвойкь i у гаплючкі уціральнікі ткалі. Луткі. УЦІРА'ЦЬ незак. Уціраць, выцірадь. A дале очы мочыць унучцы, а та баба уцірае пальцамі, шоб прыбувало молоко (звычай),. B. Малешава. УЦІСКА'ЦЬ незак. Прыціскаць, увязваць. E вердука уціскаць воза. Бярэжцы. УЦІХА'ЦЬ незак. Сціхаць, пераставаць. Старая пличэ, плачэ, не ўціхае. Кароцічы. УЦІ'ХНУЦЬ зак. Сціхнуць, замаўчаць. Хоцеў плакаць, авалей уціх. Кароцічы. Уціхні, тобё кажу! Аздамічы. Уціхла вона, i нічого сказаць нема. Дварэц. Вылі, вылі, a потым уціхлі. Мачуль. УЦЬ выкл. Выгук, якім адганяюдь свіней. Уть, коб тебе дох забраў! Альпень. УЦЭ'ЛІЦЬ зак. Трапіць, пацэліць. A розбойнікі узелі уцэлілі тых двох купцоў (з казкі). Кародічы. А ты уцэліш у хату? Хотамель. УЦЮТ м. Прас. Уцюг тожэ цягне сеет (электрычнасць). Запясочча. УЦЮ-У'ЦЮ выкл. Выгукі, якімі падклікаюдь свіней. Альшаны. УЦЯТВАЦЬ незак. Зацягвадь, удягваць. Стара шчэ ў голку уцягвае нітку. Любавічы. УЧА'ДЗЕЦЬ зак. 1. Учадзець. От чаду учадзеў. Запясочча. Як хто учадзее, то грэюць воду І прыкладваюць к голове компрэс, a колісь соль у вушы клалі. Сямігосцічы. Колі чоловек у-чадзее, то мед к віскам лджаць. M. Малешава. Учадзець од багну можно. Дварэц. 2. Замарочыцца, адчуць млоснасць. Жара була на полі, то моя дзеўка учадзела. Луткі. 3. Ачмурэць ад недахопу кіслароду, затхнуцца (аб рыбе). Учадзее рыба да подходзіць дзе ека полоночка. Цераблічы. УЧА'ХНУЦЬ зак. Падсохнуць. Нехай учахнуць дорогі, то поедом. Сямігосцічы. УЧАШЧА'ЦЬ незак. Заходзіць, наведвацда. Вон мало до мене учашчие. Дварэц. Кпзаў: ма, я буду к вам учашчаць,— да нема. Там жа. УЧВА'Л прысл. Галопам. Учвал коня погоняв, кгдамічы. Учвал лецёлі коні, як та брычка додзёржала, шчо не россыпаласа. Тураў. Бягом. Вуйшоў на дорогу да ўчвал! В. Малешава