Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

раблічы. Учапіцца, прычапіцца. Пчола як уплетецца, то не мджны отогницца. Альпень. УПЛЕ'ТКА ж. Стужка, каснік. Уплёткі ў косы. Луткі. УПЛё 'ХАЦЦА зак. Абхляпацца, абпырскацца. Пагост. УПЛСУД м. Ураджай. 3 гэстой гарбузы зёрнета даюць добры ўплод. Цераблічы. УПЛУ'ЦЬ зак. Заплысці, трапіць. Сомок уплоў у цёнето. Аздамічы. УПЛКУСКДЦЦА зак. Уцерціся, улезці. Уплюскаўса ў цэркоў старостою. Дварэц. УПОВАТДЬ незак. Звяртаць увагу, прымаць пад увагу. Я негодзяшча, a ніхто не уповае на тэ. Луткі. Разлічваць (?). Не уповай на урожай, а жыто сей (прымаўка). Дварэц. УПОДОБА'ЦЬ зак. Упадабаць. Вона ўподобала тое место да ростё! Рубель. УПО'ДСКАК прысл. Галопам, наўскапыта. Уподскак коні лецяць. Сямурадцы. УПОГЦЬ зак. Упаіць, напаіць да беспрытомнасці. Іх упоіла, добрэ упоіла, а сама не n'e (з казкі). Kapoцічы. УПОКСУТ прысл. Покатам, упокат. Усе полягуць упокдт на полу: чоловёк, кабёта, дзёці, дзёду, баба. Цераблічы. Спалі упокдт однэ поўз однэ, кожнэ по собё. Аздамічы. УПОЛЕ'ТУ прысл. Летам, улетку. Уполету ходзілі праць на озеро, a зімой — у полднку. Луткі. Гэто такі чоловек, шо воды холодное не дасць уполету. В. Малешава. Я свою Надзю родзіла уполету. Хачэнь. УПОЛОВРНУ прысл. Напалавіну; удвая (?). Соломенна крыша уполовшу лучшей за шыферну. Верасніца. УПОПЕРЭ'К, УПОТШРОК прысл. Упапярок. Зложыў упоперок. Луткі. Упоперэк трэба бороноваць пашню— жыто, пшэніцу, оўёс, ечмень, просо. Там жа. УПОРА'ДКОВАЦЬ зак. Прывесці да ладу, дагледзець. Упорадковаў ужэ, кончыў роботу. Запясочча. УПОРАДКО'УВАЦЬ незак. Прыводзіць да ладу, даглядаць,'упраўляцца. Пошлі свою жывёлу упорадкоўваць. Запясочча. УПОРА'НУ, УПОРА'НО прысл. Зранку, рана, раніцай. Пропала курочка, то ж упорану шчэ була. Дварэц. Упорано не хочэцца ёсці. Запясочча. Упорану замесяць