Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

СЫРОХВА'ТОМ прысл. Ca свежага, непадышоўшага цеста. Сырохватом скорэй сковородніка спечэш. Бярэжцы. СЫРЬГ прым. 1. Сыры, мокры. Шо скосілі, то шчэ сырэ сено. Запясочча. 2. Сыры, недавараны, недапечаны. От вуцегла хлеб, да сыры. Кароцічы. Ек сырые, то гідкіе ракі. Цераблічы. Шо цёплэ, сырым не зовуць (прымаўка). Чэрнічы. Сырэ молоко не n'e, паранэ n'e. Запясочча. СЫРЬГЦА ж. Сырамяць. Выробіў скуру на сырыцу. Пагост. СЫРЭ'Ц ж. Toe ж. Сырэц c скоціны ці конячыны — на гужэ. Любавічы, СЬГСАУКА ж. Соска. Альшаны. СЫСУ'Н м. Сысун. Сысун под коровою мёкае. Альгомелъ.До году лічыцца сысун. Цераблічы. Памянш. с ыс у нб к. В. Малешава. СЫТА7 ж. Засалоджаная вада цукрам. Сыта — мэд росколдчвалі: мэду наколоцяць з водою i хлеба накрышаць i едуць. Хотамель. На пдмінкі, на дзеды сыту розводзяць з меду. Сямігосцічы. Во ўсіх жэ меду немашэка, то сыту i з сахару робілі. Пагост. СЬГЦІЦА ж. Напітак з сыты, якая атрымліваецца з вашчыны пасля перагонкі мёду (наліваецца ў закрытую пасудзіну, дзе сыта пераброджвае i ператвараецца ў слабае хмельнае пітво). Бярэжцы. СЫ'ТНЫ прым. Тлусты. Лінок — сытна рыба, толькі ёго не вельмі поймает. Цераблічы. Гэта паша лепта за ту, шчо веліка, вона сытнейша. Там жа. СЬГТЫ прым. 1. Toe ж. Сытэ муясо не хочэ есці. M. Малешава. Картоплянікі сытые, цекуць, а вон шчэ з молоком! Там жа. Екіе у цебе, цётко, рукі сытые! (у тлушчы). Луткі. Сытэ у печ уставіць, то чад будзе. 2. Сыты, не галодны. Сыты по голодному не спогадае. Сямігосцічы. Ек сыта, то i старосць покрыта (прымаўка). В. Малешава. Памянш. с ы ц е н ь к i. Сковорода шоб була сыценька, подмазкою мазнуцъ трэба. Запясочча. СЫЦІНА' ж. Вялікая тлустасць. Да коло того хвоста у сома сыціна, што губі зліпаюцца! В. Малешава. СЫЧ м. Калок у вуллі, на якім трымаліся пляйстры з мёдам. В. Малешава. Калок, які трымае пругло ў сілку на дзікіх качак. Альшаны. СЫ'ЧЫК м. Трубачка, якую ўстаўлялі ў дзірку ў 129 9. Зак