Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ПА'ЗОЛЫ мн. Попел з-пад лугу. Альпень. ПА'ЗУР м. Кіпцюр. Лапы у коценят c такімі пазурамі гострымі. Луткі. ПА'ЗУХА ж. Вараток, манішка ў сарочцы. Пазуха у сороццы рошчэпіласа. Луткі. У шыпшыны у серэдзіне як вошы, як за пазуху закінуць, от свербіць! Запясочча. Матка порее пазуху, хаваўшы дзеці, a дзеці порвуць пазуху, хаваўшы от маткі (прымаўка). Там жа. ПАЙ м. Выбітае, вытаптанае месца (на лузе, у полі i інш.). Коровы стояць! Што там e? Пай, спаёвалі, нема нічого! Аздамічы. Mo ужэ пай у сенях куры да сеть я зробілі? Там жа. ПА'ЙКА ж. Доля, частка. Болыиа пайка було болото тут. Луткі. Трэцю пайку даль мне картошкі з мого участка. В. Малешава. На тры пайкі трэ роздзелщь тую рыбу. Мачуль. Памянш. п а ё ч к а. Як умрэ дзіця, то кажуць, што маці паёчку дзіцячу зуела. Луткі. ПАК 1 часц. Гэта, вось. От пак такі вон i не вутрымаў. Чому пак іх досюль немашэка? Тураў. От пак смачне! Цераблічы. 2 м. Пук, вязанка. Кінуў пак голья, вонэ ж не горыць, вонэ ж сырэ. В. Малешава. Кран пак лесу берэ i грузіць на баржу. Пагост. ПА'КАЦЬ незак. Пыхкаць. Седзіць да пакае ту люльку. Цераблічы. ПАКЕ'ЛЬНЯ ж. Патэльня. Зовом пакельня, бо паком на ёй. Мачуль. / ПАКОВАЛЩА незак. Забірацца, улазіць. Кот у печ пикуеЦЦа — холодно будзе. Сямігосцічы. У зоўзулі кубла нема. Дзе хто кубло зробіць, то вона туды пакуецца. Там жа. ПАКОВА'ЦЬ незак. Пакаваць, напіхваць, набіваць шчыльна. У коцёл пакуюць бёрэст з берозы i гоняць дзёгоі{Ь. Пагост. Вот тобе пара коней, воз, пакуй багаства, сколько тобе нада. Кароцічы. ПА7КОСЦЬ ж. Паскудства. Усяка пакосць у лесе — i сліман называюць, вон короткі, але тдусты. Луткі. ПАхКОЦЬ ж. Атрэп'е з ільну, пакулле. Хотамель. ПАКУЛІ'НА ж. Валаконца з ільну. От тоненько прадзе, по одной пакуліне. Луткі. ПА'КУЛЬ ж. Атрэп'е з ільну, пакулле. Пакуль пропадае, за ею ніхто не следзщь. Дварэц. ПАЛАТДЬ незак. 1. Палаць, шугаць. Дрова палаюць, аж полом'ё з печы ў комін! Луткі. Аж з рота палае, так куріў! Альтаны. 2 перан. Гарэць, пячы. Зяць наш лю