Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ПОДВА'ЖЫЦЬ зак. 1. Падважыць, падняць рычагом. Аздамічы. 2. Падысці, забрадзіць. Подважыло варэнье, мало сахору булд. Хачэнь. ПОДВАЛДЫ'КНУЦЬ зак. Падбіць, пад'юдзіць. Подвалдыкнулі его, дак вон до жонкі прыстаў. Аздамічы. ПОДВАЛГНА ж., мн. п о д в а л і н ы. 1. Падруба; ніжні вянец зруба. Дубіна под хатою, нерву венёц зовом подваліна. Кароцічы. Положылі подваліны на подмурок. Аздамічы. 2. Лага пад падлогу. Дубовые подваліны под подлдгою. Бярэжцы. 3 мн. Закладзіны. Подваліны спраўляюц, як хату начынаюц стрдіц. Запясочча. ПОДВА'ЛЬНІК м. Ніжні вянок зруба. Дубовы подмурок i дубовы подвальнік буў у хаці. Луткі. ПОДВАФОК м. Прыгуменне. Буў круглы подварок, звалі i прыгуменок. Мачуль. ПОДВЕ'ДЗННКА ж. Напаўшарсцяная хустка з узорамі па краях. E така подведзёнка лдукая, завежы под бороду дай будзе ддорэ на робоці. Луткі. ПОДВЕЗЦГ зак. Падвезці, прывезці. Колесьмі noдоўёз гною шчэ. Сямігосцічы. ПОДВЕ'Й м. Падвей (хвароба). Я к после родоў вуйдзе на вецёр да захворэе, то казалі: то мо нёкі подвей на тобё, трэбо его пошэптаць. Луткі. ПОДВЕРЭ'ДА ж. Хвароба рук ад цяжкай працы. Подверэда — така урэменна болёсць, вона прохддзіць. Сямігосцічы. Я к од яко e роботы подверэдзіў руку, то кажуць: подверэда напала. Там жа. ПОДВЕРЭ'ДЗЩЦА зак. Натрудзіцца, натаміцца. Мо ўжэ подверэдзішса, ек прынесёш ўязку сена? Луткі. ПОДВЕРЭ'ДЗЩЬ зак. Натрудзіць, натаміць. Бало, подверэдзіш руку, як лён берэил, або ек жнеш жыто. Сямігосцічы. Як подверэдзіш руку, то наросць росцё. Там жа. ПОДВЕСЕ'ЛЬВАЦЬ незак. Весяліць, паднімаць настрой. Мой стары сам себе подвесёльвае. Кароцічы. ПОДВЕ'СЩЬ зак. Павесіць, падвесіць. Сам себе подвёсіў, повёсіўса й конец, М. Малешава. ПОДВЕСЦГ зак. 1. Падвесці, прывесці. Вон мене подоўёў к самой станцыі. Запясочча. Под ту лозу язя подоўёў. Луткі. 2. Падвесці пад небяспеку, паставіць у няёмкае становішча. Одно, ка, подоўёў её да i ўсё. М. Малешава. 3. Завыць, загаласіць. Як подведуць воукі ўвдсень, то чутнд. Дварэц