Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

Кот царап-царап за тую плямку i отчыніць хату. В. Малешава. ПЛЯ'МКАЦЬ незак. Чвякаць. Воны усе поелі, а ву плямкаеце ротом. Хачэнь. Есць i плямкае, бу свіпья. Луткі. ПЛЯ'СКАЦЬ незак. Пляскаць, ляскаць. От у ладкі пляскалі ей! Верасніца. По водзе палкою пляскае. Бярэжцы. ПЛЯ'СНУЦЬ зак. Ляпнуць. Не моцно пляснуў. Аздамічы. ПЛЯ'СТАЦЬ незак. Плёхаць. Век плясталі ў лапцяіх, бало слюта, гразь, шчо нельзя i собакі выгнаць. Мачуль. ПЛЯ'ХІ мн. Складкі ў страўніку ў каровы. Пляхі — то у жолудку коровы. Запясочча. Туроўцы на запесоцкіх каоюуць пляхі. Воны ў Туроў ходзілі да пляхі куплялі c короў. Моста поломалi — носілі пляхі! Тураў. Пляхі — кішкі, трыбух, мы іх вукідаем собаком. Луткі. Дала, tuo пляхі вускочылі/ Альпень. ПЛЯЦ м. Сядзіба, пляц. На пляцу стоіць хата. B. Maлешава. Поробілі пляцьі, дзе було коліся поле. Луткі. ПНЕЦЬ незак. Гібець, карчэць. Сама осталаса да пнею. Хачэнь. Як пнець мне з ім, то луччэй сама буду жыць. Старажоўцы. ПНУ'ЦЦА незак. Лезці, напружвацца. Вон навек пнецца, a сілы нема. Дварэц. Шчэ пнецца, як жаба на купіну! Тураў. Я ўдовою так пну ласа, шоб дом зробіць. M. Малешава. Пнецца доказаць, шо вон багаты. M. Maлешава. ГІНУЦЬ зак. Штурхнуць. Корова ее пнула. Хачэнь. А потом мене як шо пнуло. Мачуль. Той пну у, а той упаў. Запясочча. ПО прыназ. 1. За, з мэтай. Пойду по корову. Дварэц. Ходзем по рыбу. Луткі. Пошлі дзеўкі по грыбу, а хлопцы по пачурыцы (з песні). В. Малешава. Хлеб прывёзлі, по хлеб пошлі. Аздамічы. 2. Па, уздоўж, ад пункта да пункта. Поехалі по ездзе у озеро. М. Малешава. Коні брохаюць по водзе. Там жа. Меў таксе дыханіе, шо пошоў по дну Прыпяці. Мачуль. Віламі по водзе пісано. Хотамель. 3. Да пэўнай мяжы. Там воды по шыю. М. Малешава. Ото, по этого дуба скосіце, а то остаўце. Кароцічы. П'яному морэ по колено (пц-ымаўка). Мачуль. 4. Пасля. Мы ўжэ по робоці пошлі дё свахі. Луткі. Молоко прышло ўжэ по траве. Хотамель. 5. Па, у колькасці, у аб'ёме i інш. Усім по наметцы дае молодзіца. Сямігос5 Зак. 1383 Ь