Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

РОУНЯ'К м. Слуп, за які замацоўваецда канат на барліне. Запясочча. РОУЧА'К, РО'УЧЫК м. 1. Раўчак, канаўка. Тутока роўчаком вода бежыць. Луткі. Прорвала рэка рдучыка. Там жа. А вон тым роўчаком цяг тую лодку. Дварэц. Запесоч'е, место таке, а далёй зайці, там ешчэ роўчак е. Чэрнічы. У возеро е роўчык. Мачуль. Роўчак такі e, де вода течэ. Альпень. 2. Раўчук, паглыбленне. Насекав рдучыкі на каменцы. Луткі. Роўчікі ў дне колоды продоўоваюць. Хотамель. 3. Прабор, радок. Маці зробіць правенько роўчэка проці носа. М. Малешава. РОХГ-РОХГ выкл. Выгукі, якімі перадаецца рохканне. Чую свіня зарохкала рохі-рохі, а я гледжу, а то воўк. Луткі. РО'ХКАЦЬ незак. Рохкаць. Прожэні ту свінью, шоб не рохкала. Верасніца. РО'ХЛЯ ж. экспр. Тоўстая непаваротлівая жанчына. Шо ты корпаешса, ек рохля? Верасніца. i РО'ХНУЦЬ зак. Рохнуць. Убачыць чоловека свінья i рохне, бу добры дзенъ скажэ. Бярэжцы. РО'ХОТ м. Рохканне. Почула рохот свіны, вона рохкала, проці поросят одзываласа. М. Малешава. РОЦГШЧЭ н. Вялікі рот. Розявіў роцішчэ на ўвесь від. Пагост. Сом, а ў его роцішча нагле. Бярэжцы. РОШТ м. Рыштаванне. Там стощъ рошт коло одрыны, хозяін стрэху перэкрывае. Луткі. Вышкі, насціл. Над мекінніцэй уродзі рошт, там кладуць граблі, вілки усе. Запясочча. Рашотка, часовая падлога. У мене грыб з'еў падлогу, так я рошты зробіў да ходзіў так. Дварэц. Кладкі на высокіх калках, калодках, па якіх ходзяць у паводку. М. Малешава. Памост на дрэве для борці. Запясочча. Падмосткі з яловых галінак для спання на зямлі. Поклалі рошт собе, подроштоваліса, шоб бок не мок. Хачэнь. РОШТОВА'ЦЬ незак. Падымаць на падмосткі, падмошчваць. Роштуюць свінёй, худобу у хлеве, ек вода. М. Малешава. РСУШЧА ж. Рост, развіццё. Нема сонца, нема i рошчы. Верасніца. Одна рошча у береста i в'яза, однаково ростуць. Алынаны. Не ростуць добрэ картоплі, нема рошчы. Запясочча. Ему бог i рошчы не даў, ужэ трыццаць год по eoŭnej а вон такі остаўса. Хачэнь. РО'Ш ЧЫ НА ж. Рошчына, рэдкае цеста. У квас сып