Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

пабудовы. Оддалі дочцэ одного рогу одрыны, а другого сыну. Мачуль. Трохсценная прыбудова да хлява з асобнымі дзвярыма. Аздамічы. 4. Вугал у страсе, стозе. Хлёу крыўса з чотырох бокоў, на чотырі рогі; хаты так не робіліса. Сямігосцічы. Цепер стога кладуць на чотыры рогі. Запясочча. Кладзі на рог сено, шоб не отваліўса рог. Цераблічы. 5. Вугал у мяшку. Понесом удвох, ты беры за гузку, а я за рогі. Тураў. 6. Насадка ў вілках, восці. A вілочнік — палка обукновенна, без рог, а накладаюць рогі железные. В. Малешава. У дсцях чотыры-шэсць рогду i на кожном зазубец. Цераблічы. 7. Пастухова труба, дудка. У нас е одзін пастух, то возьме рога, у той рог трубіць i корову ідуць за ім. Хачэнь. Рог трубіц — корову вугоняй. Запясочча. 8 мн. Спарыння, сажа. Яка добра земля, коб тут посеяў, то поросло б жыто з рогач мі. Хачэнь. Жыто з рогамі, да зверху воно чорненькое, а ўсередзіне беленькое. Там жа. Л Н а р о г і б р а ць ( х в а т а ц ь). Бадаць, калоць рагамі. Этого Побіка корову, воны на рогі людзей беруць. В. Малешава. Вонэ з целят людзей на рогі хватала. Там жа. P o r i с к ла с ц i. Здохнуць, груб, памерці. Жыў, жыў дай рогі склаў. Мачуль. Памянш. р о жо к. У рожку жыто росце. Аздамічы. 3 рагамі звязана некалькі народных вераванняў. Так, існуе ўяўленне пра рагатага вужа. Казалі, шо булі вужы з рогамі, то за тые рогі велікіе грошы плацілі. Луткі. Паводле іншага веравання, калі карове даць з'ёсці саскрэбенае з рога, то яна не будзе ўцякаць са статка. Буля наскребла рога да ў хлеб улепіла, да корові дала, то вона ўже не ўцекае. Луткі. РОГА'ТА ж. Карова з вялікімі рагамі. Аздамічы. РОГА'ТКА ж. 1. Рагаціна, з якой хадзілі на мядзведзя. Пагост. 2. Прылада мераць землю, каза. Беры рогатку i мерай. М. Малешава. РОГА'Ч м. Ручка сахі. Рогач як до дзверей буў доўгі. Аздамічы. Рогачы на плечы клалі, як оралі сохою. Цераблічы. РОГОВІ'К м. Вугал у страсе. Запясочча. РОГОВУ7 прым. Канцавы, у канцы поля. Собралі собрате, прывезлі коморніка i вон палі поставіў роговые по болобану. Цераблічы. РОГО'ЖА, редка РОГОТА ж. 1. Рагожа, сплеценая з травы посцілка. БаАо, кладом солому на пол, а на солому тую рогожу i спім. Запясочча. Рогожу плетуцъ з 19* 29 І