ка). Хачэнь. 2. След (трэшчына) на тонкім лёдзе ад удару. Ек ударыш доўбешкою, то на льду схапваюцца пеўнё. Верасніца. Памянш. п ё ў н i к. Кура вувела дзве курочкі i пеўніка. Хачэнь. Як урэжэшса об лёд, то кажуць: пеўнік схопіўса. Мачуль. ПЕЙСА'ТЫ прым. пагардл. Валасаты. Пейсатые етые студзенты прыехалі. M. Малешава. ПЕИСА'ХА ж. пагардл. Жанчына з непрыбранымі валасамі. Пагост. ПЕИСА'Ч, ПЕИСМА'Ч м. пагардл. Хлопец з доўгімі валасамі. Подбегло трох пейсачоў да за наши сумочкі! В. Малешава. Этих пейсмачоў я не хочу браць у хату. Там жа. ПЕ'ЙСЫ мн. пагардл. Доўгія валасы. За пейсы хлопца отцягаў. Запясочча. Молодые зарэ пейсы носяць. Хотамель. ПЕ'КАНКА ж. Печаная на вуголлі рыба. Запясочча. ПЕ'КАР м. Дзіцячая гульня. Кароцічы. ПЕ'КАЦЦА незак. Петавацца, медь вялікія i цяжкія турботы. Сямурадцы. ПЕ'КІВО н. Выпяканне. Хлеб свого пеківа. В. Малешава. ПЕ'КЛЕЦА мн. Прыстасаванне для вяления ўюноў у печы (на кастры). Такія пекліца робілі, кладуць меткі, ек на дробіну. Луткі. Пекліца. Верасніца. Пекліца — дзве падстаўкі з зарэзамі, на якія клался папярэчкі з нанізанымі ўюнамі. ПЕ'КЛО н. 1. Пекла. Ці я ў раю на краю, ці ў пекле посередзіне (прымаўка). Пагост. 2. Паўкруг каля кону пры дзіцячай гульні ў чорта. В. Малешава. ПЕ'КНУЦЬ зак. Ударыць, грукнуць, ляснуць, сцёбнуць. Конь як пекнуў вдука копутомt M. Малешава. Пекнула по голове ковенёй i ўсе! Луткі. По палцы серпом ек пекну! Верасніца. Пекне ножа ў грудзі, i рука не задрожыць! В. Малешава. Eyeaef як пекне у кого гром! Алъшаны. Як пекну з руж'я, то зараз п'яць вутоў! Мачуль. ПЕ'КУН м. Кулік. Як седзіць у болоці пекун, то пое: «Штэку-штэку-штэку». Мачуль. Той пекун рэмжэ, рэмжэ да i ўніз. Альпень. ПЕ'КУР м. Тое ж. Пекур жыве на болоці, несе только дзве ейцэ. Пагост. ПЕКУ'ЧЫ прым. Пякучы. Пекуча жыжка, печэцца моцно. Луткі
Дадатковыя словы
вдўка, копўтомt, кўра, пеисаха, пеисач, пеисмач, пеканка, пекар, пекацца, пеклеца, пекло, пекнуць, пекучы, пеківо, пяць, ружя, сўмочкі
4 👁