ПОСЦЯТВАЦЬ зак. Пасцягваць. Нада обязацельно посцягваць бульнік у ворох да спаліць. Старажоўцы. ПОСЬІКНУ'ЦЦА зак. Пахіснуцца. Посыкнуўса, затоб упаў. Аздамічы. ПОСЬГПАЦЬ зак. Пасыпаць. Трэба попэлом посыпаць ногі, як у воду йдзеш. Мачуль. Насеку свіньі, посыплю мукою, то есць, аж давіцца. Старажоўцы. ПОСЬІЦЕ'ЦЬ зак. Пасыцець, патаўсцець. Вона така добра господняя, у ее i кабан посыцёў, І корова погладчэла. Бярэжцы. ПОСКУЛЬ прысл. Дагэтуль. У бродзіку посюлъ воды о! Хачэнь. ПОТ м. 1. Пот. Пот лъецца роўчэкамі. Луткі. 2. Вільготны налёт, раса на паверхні прадметаў. Хотамель. ПОТАВА'ЦЬ незак. Тануць. Одзін потаваў, а вон побег его доставацъ, дай сам потау. Дварэц. ПОТАЛА'НЩЬ зак. Пашанцаваць, пашчаслівіцца. Як кому поталанщъ у жызні. Пагост. ПОТА'ПЦЫ мн. 1. Ежа з салодкага малака, у якое накрышан хлеб. Люблю потапцы — i есці i бачіць, як хлеб у молоцэ плавае, i як воны пахнуць. Пагост. 2. Памінальная страва. Потапцы едзяць уперво, ек хто умрэ. Цераблічы. Пакуць чыстого коржа, ламяцъ этого коржа у солодку воду i робяцца тые потапцы. Мачуль. ПО'ТАСЬ, ПО'ЦЕСЬ ж. Прасніца. На потасі мы кудзелю прадом з овечкі. Хотамель. Поцесь. Там жа. ПОТА'ЦЬ зак. Патануць. Увесь воз дзерэўяны, плуве да не потане. Аздамічы. Не ўмеў плаваць да потаў. Знаменка. Хвоя болоніста нацягнецца водою i потаё. Цераблічы. ПОТА'ЧКА ж. ДД а в а ць (даць) п о т а ч к у. Патураць. Гэтым далі потачку, то воны робяць, шчо хочуць. Хачэнь. ПОТКНУ'ЦЦА зак. Паткнудца, паспрабаваць. Поткнецца, i назад, не можэ йці по песку вуж. Луткі. ПОТЛЕ'ЦЬ зак. Сатлець. Дзёрон погніў i потлеў. Хільчыцы. ПОТОЛОГУ'ИЩЦА зак. Павольна пайсці, пацягнуцца. Верасніца. ПОТО'ЛЯ ж. Патуранне, распуста. Ты сама потолю дала, тому i n'e. Хачэнь. ПОЛОМ прысл. Потым, затым. Потом метлою шчышчаем колос. Хотамель. А потом на другі дзень Юрэй