Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

Метліца — соломе помочніца, а хлебу ўтрона (прымаўка). Там жа. ПОМОЧЬГЦЦА зак. Намачыцца. От седзеў под вуворотом i не помо'чыўса. Цераблічы. ПОМОЧЬГЦЬ зак. Памачыць, намачыць. Помочыць, помочыць, a дале подсушыць, да зноў дождж (пра надвор'е). Хачэнь. ПОМПУ'ШКА ж. Пампушка, невялікая булачка з пшанічнай мукі. Як помпушка — то тоўыічэйшы ковалок цеста, а як палюшка, то тончэйшы. Тураў. Рошчыняць, мёсяць, поўкачваюць да пекуць на чэрэне помпушкі, з своё пшэнічное мукі. Бярэжцы. ПО'МСТЫ прым. Помслівы. Пометы чоловек. Бярэжцы. ПОМУЧ, ПОМОГ мн. Памыі. Як муеш посуду, то помуі остаюцца. Луткі. Не роўняючы, як помог той квас. Велямічы. Памянш. п о м у й к i. Бярэжцы. ПОМУ'И ИЩА, ПОМУ'НЩА, ПОМЬГЩА ж. Ражачка для злівання памыяў, памыйнае вядро. Котлеты тые ў помуйніцу укінула. Дварэц. Помыіцу ставім, шоб жар падаў з посвёта. М. Малешава. Помуйніца з вушыма для коровы, поіць ее. Цераблічы. Помыйніца. Аздамічы. Вядро, у якім носяць яду свійням. Озьмь на ганку дзве помуніцы да замешай свіньям есці. Кароцічы. Ямка ў зямлі, куды выліваюць памыі. Аздамічы. ПОМУ'ЛІЦЦА зак. Памыляць губамі, памяцца. Помуліцца да скажэ. M. Малешава. ПОМУ'ЛЯЦЬ зак. Памацаць, вызначыць на вобмацак. Вона слепая, але помуляе i знае, екіе копейкі. Сямігосцічы. Помуляй, ці онэ тонкё ці тоўстэ. Кароцічы. ПОМУ'РЗАЦЦА зак. Запэцкацца, выкачацца. Свінья помурзаліса ў гразь да чорные сталі. Луткі. ПОМУСЛЕВА'ЦЬ зак. Гіадумаць, прыкінуць. Памыслюе целушка да вуп'е тые помыі. Луткі. ПОМУ'СЛІЦЬ зак. Падумаць. Помусліла i слёзы гюплуль ссімі. M. Малешава. ПОМУ'УНІЦА ж. Пралёт паміж гонкамі ў плыце. Гледзі, не ўпадзі ў помыўніцу. Запясочча. ПОМУЦГЦЦА зак. Атрымаць расстройства жывата. Полейчаюць поросят, то воны помуцяцца. Хільчыцы. ПОМУ'ЦЦА зак. Памыцца. Мне трэбо помуцца, дай перэмёнку. Сямурадцы. Язі труцца i йдуць на ямку помуцца, а после гэтого пошлі по своіх дорогах. Верасніца