Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ло, гТюць, напіваюцца. Пагост. 2 экспр. П'яніца. Полоскозуб — хто багато n'e. Пагост. ПОЛОСКОТА'ЦЬ зак. ГІаказытаць. Полоскочы бзядзьку, хай смещца. M. Малешава. ПОЛОСОЗА'Р м. Сузор'е Плеяды. Як зор у одным мёсцы багато, то кажуць полосозар. Кароцічы. ПОЛО'СЬЕ н. зб. Пакроеныя палоскі з ліпавай, лазовай i іншай каоы. Кблісь крділі полосья на лапці. Сямурадцы. Jltnoee полосье багато моцнёй за лозове. Tyраў. Уязовэ полосье. Пагост. ПОЛОТНО' н. 1. Палатно. Шчэ рудэ мое полотно, не беленэ. M. Малешава. Просто полотно ткалі, І моды ткалі, як хочэш. Мачуль. Крылы бы с полотна ў кожаноў. Хачэнь. 2. Шырокая частка касы. Бярэжцы. Памяти. п о л о ц ё н ц э. Полоценцэ беліла да ўсіх сватоў дзеліла, i свашэчок, i молодых маршалочок (з вясельнай песні). Сямурадцы. ПОЛОТНЯ'НЫ прым. Палатняны; зроблены з палатка. Скацерсць полотняна вуткана. Цераблічы. ПОЛО'У м. Лоўля. Рыба не бощца полову, а поголову (прымаўка). Бярэжцы. Рыбка не боіцца полову, да помору (прымаўка). Цераблічы. ПОЛО'Х м. Модны спалох, перапуд. Полох — ето ек спужаецца моцно да боіцца ўсёгб. Пагост. У ее од нечого полох, заікаецца, колісь водзілі к шэптусі. Там жа. ПОЛО'ХАНЬЕ н. Пужанне, палоханне. А шо то за полоханье, вон не боіцца! Сямурадцы. ПОЛОЦЕ'ННЫ прым. А П о л о ц е н н э в о р о ц і ло. Навой з палатном. Кароцічы. ПОЛО'ЦЬ зак. Палоць. Трэба ужэ полоць цыбулю. Луткі. Не полёць картоплі, я сама вуполю. Хачэнь. Чэцьворты дзень як светкуюць од гаду} то нёльга було шыць, полоць (павер'е). Старажоўцы. ПОЛО'ЦЬЕ н. Праполка. Для полоцья буракоў поробілі драпачэ. Цераблічы. Ты грошы побрала за полоцье} а я пойду лён браць? Луткі. Полотья много ў ее. Хотамель. ПО'ЛУДЗЕНЬ, ПОЛДЗЕТТЬ м. 1. Час дня пасля абеда (15—16 гадз.). Аздамічы. Прыём ежы ў пасляабедзенны час. Чотыры разы ёлі — снёданье, обед, полудзень i вечэра. Запясочча. 2. ГІоўдзень. На полдзёнь нашы поля булі. Сямігосцічы. ПОЛУДЗГЦЬ зак. Палудзіць, пакрыць палудай. Коб прыстало, трэбо полудзіць. Запясочча. ы