Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

абы-як зрабіць. Покорпай у песок, то не будзе горэць. Бярэжцы. Ідзі покосі, а я покорпаю той гной. В. Малешава. Посеклі, порубалі, покорпалі так-сяк. Хачэнь. ПОКО'С м. 1. Пракос. Пройшоў покоса широкого. Цераблічы. Вуйшлі, пройшлі по покосу i селі. Старажоўцы. Скошаная сенажаць. Сено лежыць на покосе. Бярэжцы. 2. Атава. Покос можно кРсіць, ужэ наросла „трава. Цераблічы. Покос порос. Аздамічы. Д Д р у г і покос. Тое ж. Ужэ дауно окосілі i ўжэ можны другі покос косіць. Сямігосцічы. Паводле слоў старых людзей, раней атавы не касілі, чым i тлумачыцца цяперашняе ўжыванне слова покос для абазначэння атавы. Альшаны. ПОКОСГЦЬ зак. 1. Пакасіць, скасіць. Проваліцца этому ціпцу — не можно покосіць. Запясочча. Давай noкосім по водзе, то вода i вугорыць. Старажоўцы. 2. Скасіць (пра вочы). Запясочча. ПОКО'СТ м. Пакост. Запясочча. Д У о д н ом покос ц e. Пра нязменны фізічны стан, выгляд чалавека. Цураха ёй, ніяк не старэе, усе у одном покосці. Запясочча. А шо ву хочэце век прожыць у одном покосце, шоб не почэрнело, не похудло, не покрывілосо? Там жа. Дзед мо дваццаць год у водном покосце: ні худзёе, ni гладчэе. Луткі. У одном покосці хлопцы, як тоды булі. Там жа. ПОКО'СТРЭНЫ дзеепрым.- Паскладаны ў касцёр (пра дровы). Покострэные дрова. Альпень. ПОКОСЦГЦЬ незак. Пакрываць пакостам. Запясочча. ПОКО'Т м., часцей п о к о ты мн. Лагі, па якіх закочваюць бярвенні на зруб. Покоты — на хату дзёрэво качаць. Хотам ель. Д У п о к 6 т ( с и а ц ь). Покатам, падрад, адзін каля аднаго (спаць). Усе на полу у покот спалі. Мачуль. ПОКО'ТОМ прысл. Покатам, падрад, адзін каля аднаго. На полу спалі усе покотом, по дзесяць, по дванаццаць душ. Аздамічы. Лежаць пдкотом тые овечкі (падушаныя ваўком). Хачэнь. Пдкотом лежаць яблукп. Т&ш жа. ПОКОУЗНУўЦА зак. Паслізнуцца. Доўбочка маю, i смело по ледку пройду, i не покоўзнуса. М. Малешава. ПОКОЦГЦЦА зак. 1. Пакаціцца, перакуліцца. Ек дала кобыла ў сцегнб, то й покоціўса. Любавічы. Пачаць качацца. Хто сцеле молодым, той i покоціцца — однэ одного бы побораюць, бухнуцъ, бы пом'ялі; браціха