Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ПОЗАВЯ'ЗАЦЦА, ПОЗАУЯ'ЗАЦЦА зак. Пазавязвацца, завязацца (пра плады, клубні i інш.). Пропала цубуля зусім, i голдукі не позаўязваліса. Кароцічы ПОЗАВЯ'ЗВАЦЦА, ПОЗАУЯ'ЗВАЦЦА зак. Toe ж. Толькі што позаўязваюцца яблука, воны ўжз обрываюць. Луткі. ПОЗАВЯ'ЗВАЦЬ зак. Пазавязваць, завязаць. Так i не позавязвала голоўкі цыбуля. Хачэнь. ПОЗАГО'ЙВАЦЦА зак. Пазабрудзіцца, абрасці брудам. Вёдра позагойваліса, гразё понардстало. B. Малешава. ПОЗАГО'НЬВАІДЬ зак. Загнаць кайчаткова, дарэшты. У нас у одного чоловека коні затоб подохлі, так позагоньвало — не могуць выйці з хлева, потоміліса. Луткі. ПОЗАГХУСТРЫВАЦЬ зак. Загастрыць. Беруць палкі позагдстрываюць да копаюць уюноў. Луткі. ПОЗАДЗІРА'ЦЦА зак. Пазадзірацца, задрацца паўсюдна. Шкура позадзіраецца, шчо не можно нішчд робіць. Альшаны. ПОЗА'ДЗЬЕ н. Пазадкі, адыходы пры веянні. Яо* задзье курам даём. В. Малешава. ПОЗА'ДКОВУ прим. Які падае ў пазадкі пры веянні ўручную. То головща, а то позадковэ жыто. Альпень. ПОЗА'ДОК м., рэдка по з ад к i мн. 1. Пазадкі, адыходы пры веянні. Позадок отгрэбі. Сямурадцы. Позадкі ложыліса коло мекіны. Хачэнь. 2. Апошняе дзіця ў сям'і. Запясочча. ПОЗАДУ' прысл. Ззаду, пазней. Вон бежыць позаду зо мною. Луткі. Позаду ўсіх родзілоса дзіцятко. Аздамічы. ПОЗАЖЫВА'ЦЦА зак. Паразжывацца, назапасіцца. Лозажываліса воны грошыма, да ўзяць за імі не можно нічого ў лаўцы. Хачэнь. ПОЗАЗА'УТРА прысл. Праз два дні. Аздамічы. ПОЗАКА'ЧВАЦЬ зак. Пазакасваць. Рукава позакачвалі да пілі, елі. В. Малешава. ПОЗАКО'ЛВАЦЬ зак. Пакалоць, пазабіваць стрэмкамі. Обуйса, а то ногі позаколваеш. Цераблічы. ПОЗАКО'ПАЦЬ зак. Пазакопваць. А воны яшчыкі позакопалі золота того. Бярэжцы. ПОЗАЛЕ'ПАЦЬ, ПОЗАЛЕ'ПВАЦЬ зак. Пазамазваць, пазаклейваць. Позолепалі у пачках тых жукоў i повезлі. Запясочча. Трохі гліною позалёпваў дзіркі ў сценах. Верасніца