ЗАГА'ІЦЦА зак. Забавіцца. Думала загащца ў Вас мое. Альшаны. ЗАГАФА ж. 1. Ахвота. Мо то сіла дзело робіць? То загара дзело робіць! Кароцічы. 2. Заўзяты прадаўнік. Я была загара хороша. У мене охота была така, шчоб буйстра робота стала. Пагост. ЗАГАФЛІВО прысл. Заўзята. Загарліво косіў, не оддыхаў. Луткі. ЗАГАФЛІВУ прым. Заўзяты. Загарліву до роботы, не леніву, не лодар, a ўсе шоб робіць i робіць. M. Малешава. ЗАГАФНО прысл. Заўзята. Тые хлопцы цепер загарно дрова кололі. Пагост. ЗАГАФНЫ прым. Заўзяты. Тые хлопцы, мабуць, у дзеда поўдаваліса, бо такіе загарные — мінуты не поседзяць. Верасніца. ЗАГАРТОВА'ЦЬ зак. Загартаваць. Загартоваць трэ сокеру, бо м'якка. Пагост. ЗАГА'ТА ж. Загата. Зробяць загату, коб не прорвало. Дварэц. ЗАГАЦГЦЬ зак. Загаціць, засыпаць, заваліць. Чорт загадаў загаціць возеро, то тры дні возіў зёмлю i сыпаў ў вдду (з казкі). Луткі. Загацыі смёцьем хату. Аздамічы. Хто то хочэ лес сплаўляць, шо рэчку загацьу. Сямурадцы. ЗАГА'ЦЬ ж. Загата. У хаці — ек у загиці (прымаўка). Запясочча. ЗАГА'ЧАНЫ дзеепрым. Загачаны, запоўнены. Зага~ чаны шмацьем буў шкаф. В. Малешава. ЗАГА'ЧВАЦЬ незак. Загачваць. Загачвалі, на рэцэ ставілі зистаўку. Цераблічы. Загичваюць бобры прыканаўка, шо рады не дацъ. Сямурадцы. ЗАТВОЗДКА ж. Загваздка. На загвоздках колёса булі. Дварэц. Загвоздка вулецела посерэд дорогі, а гра~ зюка кругом, хот ты плач. Верасніца. ЗАТВОЗДОК м. Тое ж. Загвоздок трэба, то гайка можэ откруціцца. Запясочча. ЗАГЕ'ЛЗАЦЬ зак. Закілзаць. Коня загёлзаць. Верасніца. ЗАГЕЛЗОВА'ЦЬ зак, Тое ж. Загелзова'ць коня. Верасніца. Загілзова'цъ. Аздамічы. ЗАГЕФГАЦЬ зак. 1. Закрычаць (пра гусей). Гусь загергалі на дворэ. Верасніца. 2. Загергетаць. Подпоўзуцъ, загёргаюць тые немцы да назад. Верасніца
Дадатковыя словы
вўлецела, загацьў, загаіцца, загелзаць, загелзоваць, загйці, загйчваюць, загілзовацъ, зйстаўку, мякка
1 👁