Тураўскі слоўнік (1982). Том 2. Д-К. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

цэ (прымаўка). В. Малешава. 2. Загадаваць. Косы завелі доўгіе. M. Малешава. ЗАВЕСЦГСА зак. 1. Заняцца. Як завеліса біцца — не мешайса! Луткі. Як заведзёцца іці дождж, то ідзе i ідзе i конца нема. Аздамічы. А я завеласа муць у хаці. Дварэц. 2. Завінуцца. Заваласа робіць, шо i не бачыла нікого, ге ўнурыласа. Мачуль. Заведуса, дзень роблю i не дыхаю. Чэрнічы. Кума завеласа за едой дай говорыць не хочэ. Мачуль. Як заведуцца цецерукь токоваць, то й выстрела не шманаюцъ. Аздамічы. 3. Развесціся, распладзіцца. Стондга заведзецца, бо сыро. Цераблічы. Заўёўса вершочок на молоцэ. М. Малешава. ЗАВЕ'Т м. Запавет. Му завету дзедоў слухалі. В. Малешава. ЗАВЕ'ШАНЫ дзеепрым. Завешаны. А З о л о т ом з а в е ш а н ы. Пра выхаванасць. Вы плохого не чуеце, вашы молодые вушы золотом завешаны. Запясочча. ЗАВЕ'Я ж. Завея, завіруха. Завея, дорогу замётае. Альпень. ЗАВІВА'ЦЬ незак. 1. Завівадь, закручваць. Коліся молоду зоўсім завівалі, шчо вона нічога не бачыла. Хачэнь. 2. Заломваць. Зивіткі завіваюць у жыці. Бярэжцы. ЗАВГДКІ мн.~ Завідкі, зайздрасць. А ее завідкі беруць. Аздамічы. ЗАВГДНІК м. Зайздроснік. От завіднік, усе завідуе на чужых жонок. М. Малешава. ЗА'ВІДНО прысл. Завідна. Прышоў завідно. Запяеочча. ЗАВГДНЫ прым. Надта добры, зайздросны. Завідна дзеўка ў МарЧ. Верасніца. ЗАВГДОВАЦЬ незак. Зайздросціць. Такому трэба завідоваць, который йдзе i ног под собою не чуе. Луткі. Я навек завідую на ее. Хачэнь. Нема чого завідоваць на чужэ добро. Азяраны. Здоровец, я ёму завідую. Пагост. ЗАВШ А'ЦЦА незак. Заводзіцца. А вон завінаецца біцца. М. Малешава. ЗАВІНДОВА'ЦЬ зак. Завесціся, пачаць сварыцца. Ну, ужэ завіндоваў! Запясочча. ЗАВШ УЛЩ А зак. Завінуцца, узяцца шчыра. Як завінуліса мы косіць, як завінуліса мы косіць, як завеліса, то до вечэра кончылі. Пагост. Як завінуса жаць, ні піць, ні есці не могу. Хачэнь. Вон сам як завінецца росказваць! Талмачава. Вельмі прыстаць. Вон завінуўса коло мене, кеб грошы дала. Хачэнь. Модна захацець