ЗАВА'ДЗІЦЬ зак. Завадзіць, занудзіць. Мойму Петру од яблык завадзіло. Хільчыцы. ЗАВА'Л м. Абрыў у вадзе. Ох, затоб у завал ускочыла! Верасніца. ЗАВАЛЕ'Й м. Лежань. Завалей, шчо заваліўса i лежыць. Луткі. ЗАВАЛЕ'НЬЕ н. Мноства. Було ў нас карпоў заваленье! Рубель. ЗАВА'ЛІСТЫ прым. Закруглены. Заваліста сокера,, бо погано точыў. Аздамічы. ЗАВАЛГЦЦА зак. 1. Уваліцца. Попаў у безну кажуць, ек ідзе чоловек у болота да заваліцца. Сямігосцічы. 2 перан. Прапасці. Хоць заваліса ў гэтой робоцЕДварэц. ЗАВАЛІ'ЦЬ зак. Закласці (дзверы, вароты). Заваліў дзверы на завалку. Аздамічы. ЗА'ВАЛКА ж. 1. Завала, засаўка. За завалку броківу затыкалі, шчоб ведзьма не доіла короў. Сямігосцічы. 2. Закрутка ў дзвярным вушаку. Аздамічы. 3. Засаўка з металічным ключом (у гаспадарчых памяшканнях). Аздамічы. ЗАВА'ЛЬВАЦЬ незак. Закладвадь (дзверы, вароты). Хотамель. ЗАВА'ЛЬЕ н. Мноства. Ох, у лесе дроў завалье! Сямурадцы. ЗАВЕ'ДАЦЬ незак. Памятаць. Я ŭ не заведаю,— тут ніколі не ўсыхало. Дварэц. Я як заведаю, то ўжэ ўмёрла тая баба. Луткі. ЗАВЕ'ДОВАЦЬ незак. Тое ж. Ек я стаў заведоваць, то курньц не було ў Лутках. Луткі. ЗАВ'ЕЗ м. Завязь. Попоўзлі гуркі моё, цвітуць, а заўезу нема. Луткі. Завез е яблук. Там жа. ЗАВЕЗА'ЦЦА зак. Завязацца (пра плод). Ек заўяжэцца гарбузка, то вусы на лобузніку ў гарбузах ё. Буразі. Я на лозё завезаласа, як овад (жарт). Хачэнь. ЗАВЕЗА'ЦЬ зак. Завязаць. Зав'ежы хустку, а гола не йдзі! Буразі. I вузлека заўяжэ на нітцы. Верасніца. АЗ а в е з а ць к о т у хв о с т а. Зрабіць вельмі мала або амаль нічога. Неўмёка — i коту хвоста не завяжэ. Аздамічы. ЗАВ'ЕЗКА ж. 1. Завязь. На гарбузах пустоцвёты І завезкі попадалі. Хачэнь. От такіе завезкі булі ў яблуках. Луткі. Гуркі хорошэнько цвітуць, завезкоў богато