Тураўскі слоўнік (1982). Том 2. Д-К. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

лешава. Памяти, ж о ў т л я ч 6 к. Там хорошые гуркі, а не такіе окоўтлячкі. Пагост. ЖО'УТО прысл. Жоўта. Жоўто ў вочах робіцца, ек валны б'юць у лодку. Дварэц. Жоўтушок нападало да жоўто под грушэю. Пагост. ЖОУТОБРУ'ШКА ж. Маленькая птушка, падобная да вераб'я. Жоўтобрушка е така малёнька пціцка, бі горобей. В. Малешава. ЖОУТОЖ м. Жаўток. Два жоўткі ў ейцы бываюць. Запясочча.Л У в о б р а ць жоўткі'. Стаць сталым, пасталець. От, кагуць, увобраў жоўткі, ек хто ўжэ ўвобраўса ў сілу. В. Малешава. ЖОУТУ'ХА ж. Жаўтуха. Ек захворэў жоўтухою, то зробіўса жоўты, ек воск. Верасніца. Жоўтуха з простуды бывав. Хачэнь. ЖОУТУ'ШКА ж. 1. Жоўтая спелая грушка-паданка. ГІоседзі, Кицё, я тобе жоўтушку найду. Луткі. 2. Расліна жаўтушнік. Жоўтушка— свінячэ зелье. Хотамель. ЖО'УТЫ прым. Жоўты. Ждуце, як муло, тое сало. Запясочча. My лежымо ŭ лежымо,.a нешчо вушло ждутэ дай сховалоса. Верасніца. У лдтаці жоўты цвет. В. Малешава. Памянш. ж о ў ц е н ь к і. Берэлоз поўз рэку росце, жоўценькіе пупошкі. Цераблічы. Ж ОУЦЕ'ННЬІ прым. Вельмі жоўты. Кашы наварыш з проса, така жоўценна! Верасніца. Ж ОУЦЕ'ЦЬ незак. Жаўцець. Помідоры жоўцеюць, зарэ будуць чырвоные. Бярэжцы. Ж О'УЦІКІ мн. Лісічкі. У нас этые жоўцікі ўжэ pocтуць по бору. Луткі. Ж ОУЦІНА' ж. Жаўцізна. Покуль гэта жоўціни прошла з его, то колькі ўрэм'я прошло. Верасніца. Жоўціна на палцах от курэва. Пагост. ЖОУЦЬ ж. Жоўць. Жоўць лопнула да ўжэ не noтала та жонка. Дварэц. Захворэў на жоўтуху, жоўць розыходзіцца. Аздамічы. Жоўць як монісціна ў в'юна. Бярэжцы. Смола соснова жывіца, i воск, i сало, i жоўць з кобана— то ўсе ішло на лечэнье ран. В. Малешава. Ж ОУЦЮ 'РА ж. Нешта вельмі жоўтае. Аздамічы. Ж ОУЦЯ'НКА ж. Жаўтуха. Альпень. ЖОУЧЬГНА ж. Жаўцізна. На жоўчыну воно, як xtна. Бярэжцы. Ж РО'ХАЦЬ незак. Фыркаць (пра коней). Увесь здрыгваецца конь, ек жрохае. Пагост. Ж УГАНУ'ЦЬ, Ж УГЕНУ'ЦЬ зак. Парнуць, мат5. Зак